Liber, caput

 1     I, 1 |            gratia cum paucis egredi ausus, a multitudine hostium in
 2   III, 7 |          Hispaniam exercitu mittere ausus fecit ne locus hostilium
 3   III, 8 |          quam spe certiore temptare ausus est. qui protinus sermonem
 4    IV, 7 |     damnat<os ei>us mores defendere ausus est. uerum quod sequitur
 5     V, 3 |        debere palam dictitare <est> ausus, senectutem Cypri profugus
 6    VI, 1 |            eum de stupro conpellare ausus fuerat. ~6.1.13 Sed ut eos
 7    VI, 2 |           in senatu loqui Priuernas ausus est: L. uero Philippus consul
 8    VI, 3 |       poenam nouem collegis inferre ausus est, quam nouem tribuni
 9    VI, 4 |       conscriptos sententiam dicere ausus esset, continuo eum interempturum.
10    VI, 9 |             quaesturam Romae petere ausus est. patientia deinde repulsarum
11  VIII, 1 |            morte L. Saturnini queri ausus fue rat, nec reum damnauit
12  VIII, 7 |           meditatus fuerat, promere ausus est. quapropter non ludicra
13  VIII, 15|            re quisque audire uellet ausus sit, uniuersa Graecia in
14    IX, 5 |           interfari se contionantem ausus fuerat, obtorta gula, et
15    IX, 11|         inuenerit aut deos inuocare ausus sit, prae<cipuam> admirationem
16    IX, 13| adpropinquabant, manibus ferrum non ausus conmittere, instituit ut