Liber, caput

 1     I, 1|         inter somnum exaudisse uocem credidit nuntiantem futurum
 2     I, 1|    Lamiae praetorio uiro aeque uocem fuisse super rogum constitit. ~
 3     I, 1|      Hoc modo fortuna saeuiens uocem ademit, illo propitia dona<ui>t.
 4    II, 4|     saepius a populo reuocatus uocem obtudisset, adhibito pueri
 5   III, 2| fortiorem edideris an in terra uocem miseris: bello namque, quo
 6   III, 7|     speciosissimam deinde eius uocem aeque clarus euentus <secutus>
 7    IV, 3|       uellent, pro monstro eam uocem accepit continuoque Pyrro
 8     V, 1|     laceratus ita et animum et uocem ab ira cohibuit, ut putares
 9     V, 1|   etiam Hannibalis admirabilem uocem pro funeribus Romanorum
10    VI, 4|       in armis Alexander illam uocem nobiliter edidit: Dareo
11    VI, 4|   uterer, si Parmenion essem'. uocem duabus uictoriis respondentem
12    VI, 8|       ianuae claustra, minacem uocem, truces uultus, fulgentia
13  VIII, 7|      exilitatem acerbam auditu uocem suam exercitatione continua
14  VIII, 7|         nisi istae perissent'. uocem petitae sapientiae compotem!
15  VIII, 9|   occidere sustinuit, qui modo uocem eius ad aures suas uoluit