Liber, caput

 1    II, 10| consecrari solent, laeti, quod Scipionem uidisse contigisset, ad ~
 2   III, 2 |  barbam suam permulcenti Gallo scipionem uehementi ictu capiti inflixit
 3    IV, 1 |     sed tamen, cum interemptum Scipionem conclamari audisset, in
 4    IV, 5 | Africani superioris filium Cn. Scipionem et scribam C. Cicereium
 5     V, 1 |       obuiam illi P. Cornelium Scipionem quaestorem Capuam misit
 6     V, 2 |   litteris obsecrauit ut ad se Scipionem Aemilianum sub eo tunc militantem
 7     V, 3 |     Quis ignorat tantum laudis Scipionem Nasicam toga quantum armis
 8    VI, 9 |      quem amicum hinc Roma per Scipionem, illinc Karthago per Hasdrubalem
 9    VI, 9 |   catenatus a Laelio legato ad Scipionem imperatorem pertractus est,
10  VIII, 14|  gloriosum spiritum subnectam, Scipionem dona militaria his, qui
11  VIII, 14|       demisit. idem, ut audiit Scipionem dicentem 'imperator te argenteis
12  VIII, 15| consilium adiecerit: toga enim Scipionem ducem aduersus Poenos creauit,
13  VIII, 15|       forte inter cenam quidam Scipionem interrogasset, si quid illi
14    IX, 2 |         dum quaerit uictorias, Scipionem [se] populo Romano, dum
15    IX, 5 |   etiam in foro non erubuit P. Scipionem socerum suum legibus <ob>noxium,