Liber, caput

 1     I, 1 |         omni reprehensione Vestae numen praestitit. qua adorante,
 2     I, 1 |         quibus apparet caelestium numen et Caesaris gloriae fauisse
 3     I, 1 |        deorum propensum huic urbi numen exequamur, triennio continuo
 4     I, 1 |          tam promtam indulgentiam numen ipsius dei subsecutum uerba
 5     I, 1 |        cecinisse deorum laudes et numen obtrectasse. hic, cum eius
 6    II, 7 |       auspiciis degeneratum erat, numen tuum propitiabatur, adfinium
 7    IV, 7 |     magnum et inexuperabile tuum, numen, amicitia! cum ex altera
 8     V, 1 |            dedit utrique caeleste numen debitum exitum, si quidem
 9     V, 5 |    defectum sanctissimum pietatis numen et di fautores eximiarum
10    VI, 6 |           posita uenerabile fidei numen dexteram suam, certissimum
11    VI, 9 |         suae parcit? sed caeleste numen se ab iniuria uindicauit:
12   VII, 2 |   cogitationibus nostris caeleste numen adesse credidissemus. ~7.
13   VII, 3 |          timebat ne sibi caeleste numen aperta liberalitate uenerari
14  VIII, 7 | pertinaciter tradentem sapientiam numen ipsius industriae suspexit,
15    IX, 15|         regentis excellentissimum numen intemptatum ab hoc iniuriae