Liber, caput

 1     I, 1|        possunt. Sami Prienensibus auxilium aduersus Caras inplorantibus
 2     I, 1|           regium inploratum esset auxilium, filius a patre extorsit
 3     I, 1| obsecrauit ut, quoniam uitae suae auxilium ferre neglexisset, neci
 4     I, 1|    exhibuere. ~1.8.6 Quid? Martis auxilium, quo uictoriam Romanorum
 5     I, 1|     sagittis confixas ad salutare auxilium herbae dictamni tantum non
 6    II, 3|    Campanae perfidiae debilitauit auxilium, ideoque auctori eius Nauio
 7    II, 7|        dedit, ubi frustra senatus auxilium inplorauit: nihilo minus
 8    IV, 2|          non redderet, atque iste auxilium suum litteris inplorasset,
 9    IV, 7|    potestatem hostium ueniret, ad auxilium dexterae Petroni confugit.
10     V, 9|     aliquantum taetriore: nam cum auxilium senatus inplorasset, ut
11    VI, 1|     haberet, et ob id tribunicium auxilium <in>plorante, totum collegium
12    VI, 2|      iratis subiecta. Ceterum cum auxilium unicum in precibus restare
13    VI, 6|        obsessi legatos ad senatum auxilium inplorantes miserunt. quibus
14   VII, 3|       genere casus ultimae sortis auxilium. qui, cum a triumuiris inter
15  VIII, 6|   exercitu in urbem inrumpente ad auxilium seruorum pilleo sublato