Liber, caput

 1    II, 7 |      quoque haesitante animo uos, bellicarum rerum seuerissimi
 2    II, 8 | necne esset contrariis inter uos sententiis dissedissetis,
 3    II, 8 |    imperio et auspicio inter uos disceptationem susceperim,
 4    II, 9 |   legem scribit, parentesque uos alendo nepotum nutriendorum
 5    II, 9 |      lex enim lata est, quae uos esse frugi iubet. abrogemus
 6   III, 7 |     iussi: proinde aecum est uos mecum ire in Capitolium
 7   III, 7 |  inquit: 'plus ego enim quam uos quid rei publicae expediat
 8   III, 7 |    reddere, sed tamen audebo uos, quorum maior pars honoribus
 9    IV, 3 |      pecuniam uellet, 'quid? uos' inquit 'hesterna cena non
10     V, 1 |      mansuetudine honorauit. uos quoque, fortes ac piae umbrae,
11     V, 10|    uotis meis id egerunt, ut uos potius meo casu doleatis
12    VI, 4 |      mores uestros ferre nec uos meum imperium perpeti poteritis'.
13   VII, 3 |   curiam intrauit, 'consulit uos' inquit 'Hannibal, cum dux
14    IX, 5 |   tantum modo usus consilio, uos contraxi. ceterum mementote