Liber, caput

 1     I, 1 |       uictoriae iter miro prodigio di inmortales patefecerunt:
 2   III, 2 |       uultu expirauit, quo, si eum di inmortales uictoriis suis
 3   III, 3 |        passus est. nullum profecto di inmortales admotum aris
 4    IV, 1 |   precationis carmen praeiret, quo di immortales ut populi Romani
 5    IV, 3 |          rebus ueneriis uteretur, 'di meliora!' inquit: 'libenter
 6    IV, 5 |          non homines expirant, sed di immortales sedes suas repetunt. ~
 7     V, 5 |     sanctissimum pietatis numen et di fautores eximiarum uirtutum
 8     V, 6 |      gratias debebunt?' respondit 'di faciant ut quantas ipse
 9    VI, 1 |       proxima spiritum eripuerunt. di melius, quod hunc animum
10    VI, 9 |           Africanus superior, quem di immortales nasci uoluerunt,
11   VII, 2 |            constituit, ut haberent di cuius capite, si quid irae
12   VII, 6 | proscriptione ciuium satiarent, ut di immortales spoliarentur!
13  VIII, 15|            duabus rebus insignibus di pariter atque ciues speciosum
14    IX, 3 |   certissimae sunt imagines, quas <di> ipsi in claris personis