Liber, caput

 1     I, 1 | confirmata est condicio! credo indignum diis existimantibus prosperrimis
 2    II, 2 |   subici debere arbitrabantur, indignum esse existimantes inlecebris
 3    II, 2 |        dignitatem domi conlabi indignum sibique deforme esse arbitrabantur. ~
 4    II, 7 |        idem hostes obsederant? indignum enim maximo imperio credidit
 5    II, 9 |   optimo ergo iudicio censores indignum eum aditu curiae existimauerunt, ~
 6    II, 10|      sibi iudices crediderunt, indignum rati integritatem tanti
 7    II, 10|         etiam dis inmortalibus indignum ratis ab uno eius nationis
 8   III, 2 | ostendit fortunae Crassus quam indignum uirum tam graui contumelia
 9   III, 8 |     plebei scita ordinarentur, indignum iudicans tot et tam bene
10    IV, 1 |        in carcerem coniecerit, indignum et alienum maiestate rei
11     V, 1 |       iussit nec honore mensae indignum iudicauit. proponatur in
12     V, 8 |        publica eum et domo mea indignum iudico protinusque e conspectu
13  VIII, 1 |       unius iudicio concessit, indignum ratus eius testimonio non