Liber, caput

 1     I, 1 |  Astyages duo praenuntios somnii frustra discutere temptauit, Mandanen
 2    II, 6 | transitum uiderent. quod eos non frustra timuisse dux ipsorum Pausanias
 3    II, 7 |  confugiendi in urbem dedit, ubi frustra senatus auxilium inplorauit:
 4   III, 3 |          tyrannus tortorum manus frustra fatigauit: rupit enim uerbera,
 5    IV, 3 |          statuam et quidem aeque frustra temptatam putes. legatos
 6    IV, 7 |      quem is ab incepto consilio frustra conatus abstrahere in isdem
 7    VI, 6 |          fides ciuitatis nostrae frustra petita existimaretur. cuius
 8    VI, 6 |        potius decepta fides quam frustra implorata iudicaretur. ~
 9    VI, 8 |      sortitum, cuniculi latebris frustra euadere conatum leuique
10   VII, 5 |       est, sed tamen aliquotiens frustra consulatum petiit, idemque,
11   VII, 8 |        hastae iudicio subuertere frustra conatus est: magis enim
12  VIII, 2 |       redderet. quod cum saepius frustra fecisset, coactus ab eo
13  VIII, 11|    paruula materia multum ac diu frustra terebatur. indignatione