Liber, caput

 1    II, 7|        hostiae mactari iussisti, satius esse iudicans patrem forti
 2    II, 9|          fallere Karthaginienses satius esse duxerat. iam haec censura
 3   III, 5|          uoluntaria morte absumi satius fuerit quam inter duo fulgentissima
 4   III, 6| turpitudinis suae iacere patiar: satius est enim narrare qui inlustres
 5    IV, 1|        quam curiae beneficio uti satius esse duxit. ~4.1.15 Ad externa
 6     V, 2|      hostium captiuos permutauit satius esse existimans ab inuisissimis
 7     V, 4|         loquamur: aliquanto enim satius est fauorabili quam inuisae
 8     V, 4|     tueri quam uestram expectare satius esse duxistis. ~5.4.ext.
 9   VII, 2|        inquit 'nocenti mihi mori satius esse duxisti?' inmensam
10   VII, 8|          quam iudicio conuellere satius esse duxit, eo se ipsa indigniorem
11  VIII, 7|  tractandis operam dare coepisse satius iudicantem eius artis usum
12    IX, 1|     delicato imperio optemperare satius fuit. ~