Liber, caput

 1     I, 1 |        sublatus esset, inpositum rogo reuixisse ac mira quaedam
 2     I, 1 |    tantum non ex ipso genetricis rogo lucem et cunas adsecutus:
 3     I, 1 |      Indus sua sponte se ardenti rogo superiecturus, interpellatus
 4    II, 6 | quaesitam rationem, Indico tamen rogo nihil eorum praeferes, quem
 5     V, 1 |          et corona donatum aurea rogo inposuit. ergo humanitatis
 6     V, 5 |        et pretiosa ueste opertum rogo inposuit. ac deinde subiecta
 7     V, 10|          consilii coercuit, ut a rogo iuuenis protinus curiam
 8    VI, 4 |        est amicitia tua, si quod rogo non facis?' respondit 'immo
 9    VI, 6 | desciscerent, publico et communi rogo semet ipsi superiecerunt.
10    VI, 8 |        ubinam esset Antius manum rogo intentans ibi illum datis
11   VII, 1 |     humeris suis per urbem latum rogo inposuerunt. ~7.1.2 Clara
12    IX, 1 |          sustulit protinusque ex rogo eius maritalem facem accendit