Liber, caput

 1     I, 1 |          infeliciter dimicasse ob iram Iunonis, quod, cum ludos
 2    II, 7 |          hostes extiterunt. Parem iram senatus aduersus illos destrinxit,
 3    II, 10|           etiam iucundius? hostis iram admiratione sui placauit,
 4    IV, 1 |  inpunitum dimittere quam propter iram iusto grauius punire. ~4.
 5     V, 1 |       simplex ueritatis confessio iram regis conuertit in risum.
 6     V, 1 |    placidum iter reperire. uincit iram, prosternit odium hostilemque
 7     V, 4 |    expugnasti' inquit 'et uicisti iram meam, patria, precibus huius
 8    VI, 5 |       Romanorum conmisisse, omnem iram placida mente deposuit pariterque
 9    VI, 8 |    iudicauit, cumque abunde foret iram remittere, adiecit etiam
10   VII, 5 |         eo exprobratam iudicantes iram suam aduersus contumeliosam
11    IX, 2 |   cupiditate persequendi inimicos iram suam nefarie destrinxit,
12    IX, 3 | protexisset. negas efficacem esse iram, cuius hortatu miles summo