Liber, caput

 1     I, 1 |       per quietem ab eodem deo interrogatus an satis magnam poenam neglecti
 2   III, 7 |      humanae ~ fabricae manus, interrogatus ab amico quonam mentem suam
 3   III, 8 |       solus Scaeuola de hac re interrogatus sententiam dicere noluit.
 4    VI, 2 |   princeps enim eorum in curia interrogatus quam poenam mererentur,
 5    VI, 2 | praepotenti defensori obiecit. interrogatus deinde ab eo cur non <se>
 6   VII, 2 |    pondere onustis fugientibus interrogatus quid ita nihil ex bonis
 7   VII, 2 |     Mirifice etiam Thales: nam interrogatus an facta hominum deos fallerent '
 8   VII, 2 |        postero die eadem de re interrogatus deleri eas oportere dixit,
 9   VII, 4 |      ac subitae fluctuationis. interrogatus quoque a quodam amicissimo
10  VIII, 7 |       quo cognomine censeretur interrogatus, non se sapientem,++iam
11  VIII, 13|      et septimum ageret annum, interrogatus quapropter tam diu uellet
12    IX, 11|        apud populum instituit. interrogatus deinde quid de eo secus