Liber, caput

 1     I, 1 |          ð metus augurium tristi fine uitae incidit, ac tum demum
 2    II, 6 |  reliquias spiritus mei prospero fine, duas filias et ~ uno nepotum
 3    II, 8 |    beneficii initium ab iniuriae fine. ~2.8.5 Quin etiam ius,
 4   III, 2 |    solacio fuit, Romanus in ipso fine uitae uindex sui extitit. ~
 5   III, 3 |      quam uiguit, quia tam forti fine inlustrem professionis actum
 6     V, 1 | Thrasippo amico inter cenam sine fine conuicio laceratus ita et
 7    VI, 3 |         edixerat. hoc aliquis in fine seueritatis et saeuitiae
 8    VI, 5 | tribunicio furore eius sine ullo fine uexatus. ceterum cum eum
 9    VI, 6 |       tetendit. apud quos cum de fine belli ageret, et tribunus
10  VIII, 7 |      ipso diutissime actae uitae fine disertissimi oratoris Galbae
11    IX, 12|       auspiciis inchoetur et quo fine claudatur, ideoque eum demum
12    IX, 12|          humanae ratio abstulit? fine namque uitae nostrae uariis