Liber, caput

 1     I, 1|       occentusque soricis auditus Fabio Maximo dictaturam, C. Flaminio
 2    II, 7|         suis exercitus occasionem Fabio confugiendi in urbem dedit,
 3    II, 7|           est se poenam illam non Fabio, sed populo et tribuniciae
 4    IV, 8|         momentum occasionis. quae Fabio Maximo tot ante saecula
 5     V, 2|       grati populi specimen in Q. Fabio Maximo enituit: nam cum
 6     V, 2|       quam uiuere ignauos. ~5.2.4 Fabio autem etiam incolumi summa
 7     V, 7| <e>meritis stipendiis legatus ire Fabio Gurgiti filio ad bellum
 8    VI, 9|           euasit. ~6.9.4 Nihil Q. Fabio Maximo, qui Gallica uictoria
 9   VII, 5|           1 Q. Aelius Tubero a Q. Fabio Maximo epulum populo nomine
10    IX, 3|         urbe egrederetur, monente Fabio Maximo ne ante descenderet
11    IX, 3|         populi Romani equitatum a Fabio consule ad hostium copias
12    IX, 3|           Torquato spernendam, in Fabio pulcherrimam partem omittendam,