Liber, caput

 1     I, 1 |          neglexisset, neci saltem ultionem non negaret: corpus enim
 2    II, 7 | necessitudinum perruptis uinculis ultionem uindictamque laesae cum
 3   III, 3 |    Porsennam oblitum periculi sui ultionem suam uertere in admirationem
 4    IV, 1 |      misit, ut grauissimae cladis ultionem arbitrio suo exigeret. at
 5     V, 4 |      isdem enim manibus Paciaecis ultionem, Etpasto poenam, genitoribus
 6     V, 8 |        erat rei publicae, habebat ultionem Macedonia, potuit tam uerecundo
 7    VI, 1 | uerecundoque silentio plurimum in ultionem suam ualuisse. ~6.1.8 Metellus
 8    VI, 3 |       citeriorem delicto praebuit ultionem, ut potius caueret iniuriam
 9   VII, 3 |    expertus est. quod si adhuc ei ultionem sitienti capitis sui periculum
10    IX, 3 |           est illo habitu, quo ad ultionem exigendam celeritate praecipi<ti>
11    IX, 10|      ademerat. ~9.10.2 Illam uero ultionem et senatus et consensus