Liber, caput

 1     I, 1 |  custodiendoque pertinax deorum indulgentia semper excubuit, quo tam
 2     I, 1 |      sede cedo'. quod dictum ab indulgentia profectum ad certi ominis
 3    II, 7 |        bello nimia Spuri Albini indulgentia corruptum consul accepisset,
 4    II, 10|      decus deorum atque hominum indulgentia ad excidium eius alebatur,
 5   III, 5 |          ergo quem nimia patris indulgentia heredem reliquerat publica
 6     V, 7 | adfectus parentium erga liberos indulgentia salubrique aura prouecta
 7     V, 7 |     Romani sors patria, sed par indulgentia. qui ab Caesare omnium iam
 8     V, 7 |     difficilia paterni adfectus indulgentia supera<ue>rit. ~5.7.ext.
 9   VII, 1 |         tempus numquam cessante indulgentia ad summum beatae uitae cumulum
10   VII, 2 |    nimio uero fauore ac profusa indulgentia pasti quo minus potentiam
11  VIII, 13|    deorum inmortalium praecipua indulgentia adfuit, nostra honorata