Liber, caput

 1     I, 1|       obseruatio ominis procul dubio saluti fuit, quo tempore
 2     I, 1|     illuc traxit, ubi conferti dubio certamine terebantur. sed
 3   III, 1|        hominis et admirationem dubio mentis iudicio fluctuatur. ~
 4   III, 2|  temere conseruit: procul enim dubio superabatur. ceterum optimae
 5     V, 2|        principatu, quem procul dubio obtinebat, quicquam decerpsit,
 6    VI, 2|        prolatae essent, procul dubio efficaces futurae pro noxio,
 7    VI, 4| emerent, relictum. melius sine dubio istud nostri sanguinis homines
 8    IX, 3|   inpotentia furens. igitur in dubio est Sullane prior an iracundia
 9    IX, 4| praemium domum reuexit. procul dubio hic non possedit diuitias,
10    IX, 6|        memoriam relicturus, in dubio maiorne an peior uir haberi
11    IX, 7|    milites trucidarunt, procul dubio indignati, quod ab summo