Liber, caput

 1    II, 6 |    expetenda, cognitione uirili beniuolentia temperata, quae neque egredi
 2    IV, 7 |    praestatur totum a constanti beniuolentia proficiscitur. felicitatis
 3    IV, 7 |     sepulturae honore spoliatus beniuolentia tamen eius non caruit: nam
 4    IV, 7 |   extiterim'. quid hac fidelius beniuolentia? mortem amici hostis odio
 5    IV, 7 | sodalicii gradum mutua culturum beniuolentia reciperent. hascine uires
 6    IV, 8 |       uerum iudicium et honesta beniuolentia: nam cum ab his orietur,
 7     V, 1 |     uenerat, duplicata erga nos beniuolentia in regnum suum reuersus
 8     V, 5 |       sed postea cognitis nulla beniuolentia accedere debet, quae priorem
 9    VI, 8 |         caritatem. nec hactenus beniuolentia processit, sed in eo conseruando
10   VII, 8 | expetiuit, auctorem harum rerum beniuolentia, propulsatores odio insecutus.
11    IX, 13|   numerum? quo denique tam arta beniuolentia constrictam Romanam amicitiam,