Liber, caput

 1    II, 5|      antiquorum in cibo capiendo humanitatis simul et continentiae certissima
 2    II, 6|          omnibus uirtutibus, ita humanitatis quoque laude instructissimus,
 3    IV, 3|     debere iudicantes. iam illud humanitatis senatus et attentae maiorum
 4     V, 1|          Illud quoque non paruum humanitatis senatus indicium est: Syphacem
 5     V, 1|          Aegyptus quidem Romanae humanitatis expers fuit. Rex eius Ptolomaeus
 6     V, 1|    credens, <quae> quam plurimum humanitatis habuisset. ~5.1.3 Quid de
 7     V, 1|         Quam praeclarum tributae humanitatis specimen Cn. Pompeius, quam
 8     V, 1|        etiam Antoni animus talis humanitatis intellectu non caruit: M.
 9     V, 1| precarentur. Ab eadem altitudine humanitatis legatis Romanorum ad redimendos
10     V, 1|        aurea rogo inposuit. ergo humanitatis dulcedo etiam in <ef>ferata