43 (1081?)

G. episcopus seruus seruorum Dei P. abbati Ficeclensi et R. praeposito Campomaldi salutem et apostolicam benedictionem.

Petiuit religio uestra quatinus Vgicionem Bulgarelli filium de reatu suo non resipiscentem neque culpam suam confitentem sic absoluamus. Vos autem satis nouistis quia carum ipsum habere usque ad hoc graue facinus suum soliti fuimus, et certe ultra caeteros sui ordinis principes Tusciae antehac eum dileximus, eo quod ipse more patris sui bonos defendere et religionem in potestate sua plantare prae caeteris studuit. Vnde si quomodo rationabiliter postulationi uestrae possemus annuere, profecto tum propter praedictam bonitatem suam et preces uxoris suae, tum propter petitiones uestras eum libenter absolueremus. Verum neque ratio aut consuetudo sanctae aecclesiae hoc habet neque sanctorum patrum nos ad hoc inducit exemplum, ut iuste et canonice excommunicatus culpam suam non agnoscens nec ex corde ueniam petens mereatur absolui. Nisi enim quis ex intimo corde penitens reatum suum confiteatur, inutilis est absolutio nec dicenda nisi deceptio. Quod autem ipse comes ad malitiae suae defensionem se iniuste et ob alicuius gratiam dicit excommunicatum, perpendat et ex sanctorum patrum sententiis diligenter inquirat quid de conspiratoribus ipsi statuerint, et cum se in sacrilega conspiratione Lucensium fuisse meminerit, desinat ad augmentum mali flagitium suum maximeque defendere. Adhuc enim quod non minus est graue, quia episcopum Lucensem legaliter et canonice ordinatum de aecclesia sua expelli consensit uel permisit, merito in se anathematis gladium prouocauit. Enimuero nollemus nos ullam uel minimam personam pro qua Christus sanguinem suum fudit non dictante iustitia excommunicare, si sciremus ob id oportere nos aut exilium subire aut usque ad sanguinis effusionem deuenire. Permaxime autem ut praefatus comes ad paenitentiam sicut Christianum oportet de tanto facinore conuerteretur, optaremus profecto grande incommodum uel infirmitatem personae nostrae accidere. Proinde sanctitatem uestram inuitamus atque rogamus ut specialiter pro eo ad Dominum preces effundere cotidie memineritis, quatinus diuina pietas cor et mentem illius uisitet, compungat, et ad penitentiam conuertat, ut de culpis suis resipiscens gemens et indulgentiam poscens in reliquum per bonorum operum exercitia in membris sanctae aecclesiae digne possit connumerari.