5 (1074, dopo il 16 dicembre)

Quanta sit mihi meditatio quantumque desiderium mare transeundi, ut christianis qui more pecudum a paganis occiduntur Christo fauente ualeam succurrere, erubesco quibusdam dicere ne uidear aliqua duci leuitate. Sed tibi, o charissima plena dilectione filia, nil horum dubito indicare, de cuius prudentiae studio quantum possim praesumere tu ipsa uix poteris exprimere. Quapropter uisis super hac re nostris literis quas mitto ultramontanis, si quid potes adhibere consilium immo creatori tuo adiutorium summopere procura, quia si pulchrum est, ut quidam dicunt, pro patria mori, pulcherrimum est ac ualde gloriosum carnem morticinam pro Christo dare, qui est aeterna uita. Credo enim multos milites in tali labore nobis fauere, ipsam etiam nostram imperatricem nobiscum ad illas partes uelle uenire teque secum ducere, matre tua in partibus his relicta pro tuendis rebus communibus; quia sic tute Christo iuuante possemus abire. Proinde praedicta imperatrix causa orationis ueniens multos ad hoc opus una tecum posset animare. Ego autem talibus ornatus sororibus libentissime mare transirem ut animam meam, si oporteret, uobiscum pro Christo ponerem, quas mihi semper cupio in aeterna patria adherere. Quid super hac re et de tuo aduentu Romam tibi uideatur, citissime procura rescribere. Quam Dominus omnipotens de uirtute in uirtutem ducendo dignetur benedicere, ut uniuersalis mater longo tempore de te possit gaudere.