30 (aprile-maggio 1079)

Gregorius episcopus seruus seruorum Dei dilecto in Christo fratri Hugoni Diensi episcopo salutem et apostolicam benedictionem. Quod diuina clementia pacem ecclesiae tuae restituit, sciat fraternitas tua nos haud aliter quam de nostra aut sanctae Romanae ecclesiae tranquillitate et profectu gaudere. Et hoc in mente tua semper maneat fixum quod omnipotens Deus, cui fideliter famulari toto cordis affectu anniteris, et temporalem tibi pacem competenter conciliabit et sempiternam meritis tuis bonus remunerator retribuet.

De discordia uero quam inter Lugdunensem archiepiscopum et abbatem Cluniacensem significasti, nouerit dilectio tua nos non parum grauari sed, quoniam inter religiosos iurgia sunt, multum profecto dolere. Quippe quorum concordia multis prodesse poterat et debucrat, non dubium est quin de eorum dissensione plurimis oriatur et futura sit grauis pernicies. Vnde fraternitatem tuam uigilare oportet et curare necesse est religiosos tibi uiros adhibere et ita praefatos ex parte nostra super concordia conuenire. Denique quicumque illorum iustitiae secundum consilia uestra non adquieuerit, nulli sit ambiguum quod nos in eum grauiter, omnis personae acceptione postposita, commouebimur. Quia uero in partibus praeordinatis concilium celebrare non potuistis utiliter, competens arbitramur ut aptum locum diligentia uestra inueniat ubi synodo congregata Remensis archiepiscopi causa diligenter examinetur. Et quidem si idonei accusatores et testes inuenti fuerint quod obicitur ei canonice comprobantes, quam iustitia dictauerit sententiam dare absque hesitatione uos uolumus. Alioquin si tales personae fuerint quae recipi rationabiliter nequeant, quoniam turpis de eo fama non solum Galliam uerum etiam fere totam repleuit Italiam, sex episcopis quorum uita non notetur infamia assumptis sibi, si potest excuset se, et sic purgatus cum pace in aecclesia sua et propria dignitate remaneat. Preterea eum quem per saecularem potestatem, id est regiam inuestituram, Cabilonensem aecclesiam intrasse significastis, ab omni regimine et spe ipsius aecclesiae alienum esse, apostolica auctoritate decernimus. Quodsi post huius nostrae interdictionis sententiam ad huius regiminis dignitatem aspirauerit, quid beati Petri gladius ualeat sine dubio experietur et in perpetuum nulla sibi aecclesiastici regiminis fiducia relinquetur. Ad comprimendum etiam multorum conatus illicitos qui obstinatis animis non timent Deum postponere et superbiam suam propalare, diabolum imitantes qui, non contentus sibi concessis, dum illicite nititur ad altiora et quod habebat iuste amisit, uolumus uos in omnibus conciliis uestris uice nostra omnes illos excommunicare quicumque apostolicae sedis decreto super hac re synodaliter constituto obuiare praesumpserit et de manu alicuius layci inuestituram aecclesiarum susceperit, ut his saltim terroribus a spe ambitionis suae reducti non aliunde ut fures et latrones ad ouile dominicum ascendant, sed ex habitatione religiosorum uirorum inuitati, ut boni et idonei pastores per ostium ingrediantur.

Admonemus etiam ut uiscera pietatis tuae dolor et calamitas Linguonensis aecclesiae penetret, et una cum fratre nostro Lugdunensi archiepiscopo modis quibus ualetis, tantis eius periculis consulatis, illud principaliter perficientes ut in decanum qui fere omnia illius aecclesiae officia pessimis studiis arripuit iustam sententiam detis, et officia illa per religiosos et competentes uiros pure deinceps administrentur.