Liber, Caput

 1      V,  XV    |    notum fieret; ne forte plebs famis angustia et laboris diuturnitate
 2     VI,  V     |         futuri timore periculi, famis et laborum impatientia,
 3     VI,  VII   |      prae defectu victualium et famis importune urgentis acerbitate,
 4     VI,  VII   |        quaeritabant; quas autem famis acerbitas expugnare non
 5     VI,  VIII  |         laboris diuturnitate et famis angustia in se ipsis deficientes,
 6     VI,  IX    |     nostros non minus quam ipsa famis enormitas molestavit: quoties
 7     VI,  XIII  |     alimentorum defectus, tanta famis angustia, tot et tantae,
 8     VI,  XV    |        nisi satius duxissem eos famis acerbitate consumi quam
 9    VII,  I     |      quod populus longo tempore famis acerbitate vexatus, postquam
10    VII,  II    |     aquarum penuriam, et populi famis acerbitate diutius afflicti
11    VII,  IX    |  fatigata laboribus et diutinae famis acerbitate vexata, videns
12    VII,  XI    |         in eodem exercitu tanta famis acerbitas, ut deficientibus
13     IX,  XIV   |    multo alimentorum defectu et famis angustia procedebant, non
14      X,  XXII  |       confortatus est; nam prae famis sitisque angustia, dum veniret,
15      X,  XXIX  |     ministrabatur subsidium, et famis angustia singulis diebus
16    XII,  XIII  |          clade quoque, simul et famis angustia, et hostium proterva
17   XIII,  XIII  |               CAPUT XIII. Cives famis importunitate laborant;
18   XIII,  XIII  |      resignatur. ~Interea Tyrii famis importunitate solito vehementius
19   XIII,  XIV   |        constantiam, qui intanta famis necessitate positi, et tanta
20    XIV,  XXVIII| edocebantur, quam violentum sit famis imperium, et quam vere dictum
21     XV,  XXI   |  abundare; nec tantos, nisi cum famis et rerum necessariarum periculo,
22    XIX,  XIX   |         Aegyptiis prae angustia famis possessiones suas, emit;
23    XIX,  XXVII |        cum parvulis et uxoribus famis acerbitate consumi. Serpebat
24     XX,  XVII  |         siccae castaneae contra famis importunitatem solatia ministrabant.
25   XXII,  XIV   |     finibus, annis praeteritis, famis acerbitatem declinantes,