Liber, Caput

 1      I,  XV    | excommunicatione feriatur: et tandiu sententia ab omnibus observetur, donec
 2      I,  XXV   |           tandem deterius affectorum sententia; et arma corripientes universi,
 3    III,  IX    |               una mens erat et eadem sententia, eos qui sic in acie procumbebant,
 4      V,  XIX   |     praedicta exsecutioni mandaretur sententia: cum de complendo eadem
 5    VII,  II    |             tandem omnibus posterior sententia, et usque ad tempus praetaxatum
 6    VII,  XX    |      opposita longe melior videbatur sententia, videlicet ut coepto instarent
 7   VIII,  IV    |             et hoc omnium decernente sententia, congregavit plurimam multitudinem,
 8     IX,  VII   |           est exsecutioni imperialis sententia, et vulgi stante corona,
 9   XIII,  XIII  |            diligentius. Stat omnibus sententia, tantis malis finem imponere;
10     XV,  V     |     suspicione conceperat, humaniore sententia revocavit; accersitoque
11     XV,  XIV   |          rancore deposito, humaniore sententia tam dominus princeps quam
12     XV,  XVI   |           ergo exire; et data in eum sententia excommunicationis simul
13     XV,  XVII  |             data in eum depositionis sententia, annulum et crucem compulit
14    XVI,  IX    |            tumultu, praevaluit vulgi sententia, spreto consilio sanius
15    XVI,  XV    |     servitutem. Placuit omnibus haec sententia; et, licet periculosa sit
16   XVII,  XXVIII|    proclivior videbatur. In opposita sententia dominus patriarcha, dominus
17  XVIII,  XXIX  |              re dubia partem sibi ex sententia deligere, et de re incerta
18  XVIII,  XXIX  |               Haec erat domini regis sententia; quae, licet utilior videretur,
19  XVIII,  XXIX  |               tamen praevaluit eorum sententia, qui legatum esse recipiendum
20    XIX,  IX    |         praevaluit inutilior aliorum sententia. Dominus autem Boamundus
21     XX,  X     |          oppositam; praevaluit tamen sententia posterior, et regiae satisfactum
22     XX,  XVII  |              et erat omnium pene una sententia, nostros operam inutiliter
23     XX,  XXIV  |       deliberatione habita, quasi ex sententia unanimiter responderunt:
24   XXII,  XXIX  |      sufficere, pene omnium una erat sententia. Factum est autem hoc, anno