Liber, Caput

 1      I,  XXV  |       vocibus exhortantes, in hostes irruunt, gladiis instantes cominus,
 2     II,  XIV  |           erat procinctu, hostiliter irruunt, quanta poterant importunitate
 3     II,  XX   |              nocte in domini comitis irruunt expeditiones; dum incautos
 4    III,  IV   |      exercitum supra vires fatigari, irruunt unanimiter; et hostium se
 5    III,  XV   |         redimere defectus, in hostes irruunt animosius; et gladiis instantes
 6     IV,  XVIII|         Cives interim in castra clam irruunt, nostris damnum et injuriam
 7      V,  VI   |           memores, in eos unanimiter irruunt, gladiis instantes cominus.
 8      V,  XXII |           trahentes agmina, in urbem irruunt, aditus et portas occupantes.
 9     VI,  XX   |              acies unanimiter in eos irruunt, lanceis et gladiis instantes
10    VII,  X    |            armati, super convivantes irruunt. Dux tamen et sui, antequam
11      X,  VI   |            domini praeeuntis exemplo irruunt animosius; et antequam in
12      X,  XIX  |          igitur adinvicem, in mutuos irruunt amplexus, et alternae salutationis
13      X,  XX   |       aciebus, uno impetu in nostros irruunt, tanto instantes animosius,
14     XI,  VII  |           nostrorum vestigia secuti, irruunt; et ex eis quosdam interficientes,
15     XI,  XIX  |     quingentis prioribus, in nostros irruunt impetu vehementi. Quibus,
16    XII,  XII  |  conferentibus, unanimiter in hostes irruunt; et invocato de coelis auxilio,
17    XII,  XX   |            et imparatos reperientes, irruunt super eos, pluribusque ex
18   XIII,  XVI  |        contra se mutuo accedentibus, irruunt in se, hostium more, vehementius;
19    XVI,  XXII |                          CAPUT XXII. Irruunt e repente super Teutonicorum
20    XVI,  XXII |              eorum castra hostiliter irruunt, et irruptione subita, nihil
21    XVI,  XXV  | instructisque aciebus, super nostros irruunt, et antequam arma possint
22  XVIII,  XII  |        multitudinem; quos, dum in se irruunt, ferre non valentes, in
23  XVIII,  XXI  |           cuneis, quos acies vocant, irruunt in hostes unanimiter, et