Liber, Caput

 1      I,  XXVII|        Quod domino regi postquam innotuit, ira succensus, regnum universum
 2     II,  XIV  |        Hic demum plenius cunctis innotuit, quod quidquid eis imperator
 3     II,  XV   |      postquam imperatori plenius innotuit, quod dominus Tancredus
 4     IV,  XVI  | denegabat. Quod postquam nostris innotuit, concurrentes ad arma loricatorum
 5      V,  VI   |          se contulerunt, plenius innotuit, quod duodecim de majoribus
 6      V,  IX   |        quod postquam domino duci innotuit, et per pueros praedicti
 7     VI,  XIII |  properantes. Quod postquam duci innotuit et viro venerabili Podiensi
 8     VI,  XXI  |         consolationem. Hic plane innotuit quia non est consilium contra
 9    VII,  IV   |          caeterisque principibus innotuit, a coepto desistentes itinere,
10   VIII,  IX   |           quorum casus, postquam innotuit nostris expeditionibus,
11     XI,  XIX  |       posuerat: quod hostibus ut innotuit, emissis de exercitu equitum
12    XIV,  XVIII|   postquam domino regi compertum innotuit, volens factum purgare et
13   XVII,  IX   |      principi Antiocheno plenius innotuit, sicut homo animosus et
14  XVIII,  IX   |        tempore, scelus commissum innotuit, et omnis populus a maximo
15  XVIII,  XXV  |        quod ut domino imperatori innotuit, ei multa humanitate compatiens,
16  XVIII,  XXIX |          recens est; necdum orbi innotuit, uter eorum causam foveat
17    XIX,  IX   |     postquam principibus nostris innotuit, dominus Boamundus tertius,
18    XIX,  XXI  |         Sed postquam domino regi innotuit, hostes in insulam descendisse,
19    XIX,  XXV  | descenderat; quod, postquam regi innotuit, impigre subsequitur, quousque
20    XXI,  XXIII|      veridica multorum relatione innotuit, quod viginti sex millia
21    XXI,  XXIV |          aliud, in quo manifeste innotuit praesentem esse divinam
22   XXII,  IX   |       postquam regni principibus innotuit, eorum qui sensus magis