Liber, Caput

 1      I,  XV    |    tabescant praecordia, his ad animum recurrentibus? Quis haec
 2     II,  VII   |       neque sic constantis viri animum potuit emollire: unde manum
 3     II,  XI    |         ducis prius reconciliet animum, monens et exhortans attentius,
 4     II,  XX    |      domini comitis sibi possit animum reconciliare. Qui ad ejus
 5     II,  XX    | discretus, exacerbatum mitigans animum, principum cesserit consilio,
 6    III,  IV    |     spatium resistendi vires et animum viderentur habuisse, interfectis
 7    III,  XIII  |   illatae memor injuriae, et ad animum revocans sine intermissione,
 8     IV,  III   |         liberius revocantes, ad animum, propositum habebant ultum
 9      V,  XVII  |       votis impetraverat, amici animum solito reddidit laetiorem.
10     IX,  XIII  |       rex constitutus, redeundi animum non haberet, regnum Angliae
11     XI,  XIV   |     dominum regem pervenientes, animum ejus, nec immerito, plurimum
12   XIII,  IX    |         ab initio cor gerens et animum transeundi; sed audiens
13     XV,  II    |     imprudentioris adolescentis animum, ipse versutior; ad id toto
14    XVI,  Prae  |   consonante: ~Segnius irritant animum, demissa per aurem,~Quam
15    XVI,  XVI   |      hac parte nostris vires et animum ministrantibus, invitis
16   XVII,  XIII  |  strenue et fideliter, vires et animum transcendens femineum, usque
17  XVIII,  XXVIII|         autem, etsi prima facie animum resistendi visi sunt habuisse,
18    XIX,  II    |          fortis et providus; et animum regia quadam constantia
19     XX,  VII   |  subintrandi viam; tandem regis animum pecuniarum cupidum, promissionibus
20     XX,  XXIV  |     auctoritate tanti principis animum ad nostra sciat et possit
21    XXI,  XIII  |  exhibens, qualem intus gerebat animum; multum in cibo, in potu
22  XXIII,  I     |          quod ad ejus pacem rex animum suum nollet inclinare, adjecit