Liber, Caput

 1      I,  IX    |           usque ad supremum defectum fatigati, mortem magis quam vitam
 2     II,  XX    |             aggressi, taedio laborum fatigati vehementius, ita ut multos
 3    III,  II    |        itineris, et laborum impendio fatigati, neque equos habent, qui
 4    III,  XVI   |              sitis importunae gemina fatigati molestia, coepit populus
 5    III,  XVIII |            nostri alimentorum inopia fatigati, eorum pertransire regiones
 6    III,  XXII  |          introitus. Illi autem longo fatigati itinere, rebus vacui necessariis,
 7      V,  XI    |        procella, longis obsidionibus fatigati ejus cives inclyti, et jam
 8      V,  XXII  |         cruciatibus immisericorditer fatigati, nunc versa vice, aequipollentes
 9     VI,  VIII  |          urbe quam extra supra vires fatigati essent, accidit ut prae
10     VI,  IX    | infortuniorum acerbitate supra vires fatigati, jam de vita desperare;
11   VIII,  VIII  |           finis. Unde et supra modum fatigati, in supremum jam devenerant
12      X,  XIX   |               postquam diu et multum fatigati sunt in aequore, contrariis
13     XI,  X     |           minui, diuturnis laboribus fatigati, spem subsidii nullam habentes,
14   XIII,  IX    |     conflictibus, et labore continuo fatigati, rarius accedunt ad praelia,
15   XIII,  XIV   |           ergo cives longa obsidione fatigati, sublevandi gratia taedii
16    XIV,  XXVIII|            continuis congressionibus fatigati, nullas percipiendae quietis
17     XV,  IX    |           licet continuis assultibus fatigati, vigiliis et nimii laboris
18     XV,  XV    |          pertulerant tempora, taedio fatigati, per interventores, quos
19    XVI,  XIII  |         caloris intemperie taedioque fatigati, solutis agminibus gregatim
20   XVII,  XX    |              et laboris difficultate fatigati, viarum non ferentes asperitatem,
21   XXII,  XVI   |            incubuerat, incommoditate fatigati; ubi noctem illam, vicinis