Liber, Caput

 1      I,  XI   |          in civitate commorantem acrius affligebant. Dumque Petrus,
 2    III,  II   |           CAPUT II. Nostri urbem acrius impugnant: cives tamen per
 3    III,  II   |          urbem nostri exercitus, acrius eam impugnare, confusis
 4     VI,  III  |         indiscreta comprimeretur acrius et mutuo sibi prae turba
 5    VII,  XV   |       praedicta, urbem coeperunt acrius impugnare; sed cum resistentibus
 6   VIII,  XVI  |  fatigatus erat, redit in pugnam acrius.  Cum igitur usque in horam
 7      X,  VI   |      erectis vexillis, in hostes acrius instantes regreditur; eumque
 8     XI,  XXIV |  conscendunt et moenia; tantoque acrius contendunt resistere, quanto
 9   XIII,  XVIII|           in ipsas hostium acies acrius se ingerunt et insistunt
10     XV,  I    |        et congressus ingeminans, acrius instare praecipit. Dumque
11     XV,  IX   |         congressionibus instaret acrius, aut diuturniore longanimitate
12    XVI,  XVI  |         recepti, a tergo instant acrius, et exitum maturare compellunt;
13    XVI,  XXII |          exercitum; et instantes acrius, quasi obsessis requiem
14   XVII,  XX   |    ingressi, dum nostrorum acies acrius instantes inordinate fugiunt,
15   XVII,  XX   |      manubias declinantes, caedi acrius instant, pro summo lucro
16  XVIII,  XII  |          hostes solito instarent acrius, accidit ut qui in urbe
17    XIX,  XXVII|   amplius novit afflictos, tanto acrius instare praecipit. Soldanus
18     XX,  XVI  |          Nostri vero cum instare acrius debuissent, timide gelideque
19     XX,  XVII |    praeter solitum, et instabant acrius, et animosius resistebant.
20   XXII,  I    |           Premebatur enim solito acrius rex aegritudine sua et singulis
21   XXII,  XVII | paucioribus, ipse urbem obsessam acrius et liberius impugnaret.