Liber, Caput

 1    III,  I     |         adduxerat Turcorum copias; sperans quod eorum fretus auxilio,
 2     IX,  X     |       gratanter assumit injunctum, sperans de his qui fatum ejus denigraverant,
 3     IX,  XXI   |       obsidione vallat, in proximo sperans eam se habiturum. At vero
 4      X,  III   |          illibato posset accedere: sperans plurimum gratiae apud saepe
 5      X,  XXIX  |        suis agriculturam exerceri, sperans quod de regione trans Euphratem,
 6    XII,  XIX   |         oppidi munitione confisus, sperans cum adminiculo eorum, qui
 7   XIII,  XVI   |       minorem Syriam pertransiens, sperans similibus abundare successibus,
 8   XIII,  XXVI  | Damascenorum princeps Doldequinus, sperans sicuti accidit, incautos
 9   XIII,  XXVII |          nuntios dirigit, ejus ope sperans, invitis patribus et universa
10    XIV,  XVIII |            sed de proprio motu: et sperans in eo se domini regis gratiam
11    XIV,  XX    |             ut eum comprehenderet, sperans quod si ejus posset transitum
12    XIV,  XX    |         elatior, solidas nimium se sperans in domino principe bases
13    XIV,  XXVI  |     municipium obsidione claudere; sperans non esse qui possit obsessis
14     XV,  XVI   |            malitiosus supra modum, sperans, quod si patriarcham deponi
15     XV,  XXI   |            negatum esse introitum, sperans hieme transcursa, grata
16    XVI,  XXVIII|           praestolabatur adventum; sperans quod faustum et felix omen
17   XVII,  IX    |          vires accrevisse majores, sperans cum suis eas quas secum
18    XIX,  V     |   muneribus et promissis illectus, sperans quod si semel exercitus
19    XXI,  VI    |       versus Coelesyriam properat, sperans quod omnes illius urbes
20    XXI,  XVII  |            nos miserat; nullo modo sperans quod Graeci ad nostram iterum