Liber, Caput

 1   Prol         |       indulgens, amicum sinit ire praecipitem: quod in se
 2      I,  XV    |       observetur illibata, ne ire volentibus, et ad necessaria
 3     II,  VI    |        habito consilio, illuc ire distulit; unde indignationem
 4     II,  XII   |    vel quater in die ad urbem ire regiam et ad castra redire
 5    III,  XXIII |        cum eodem Hierosolymam ire disposuit, erat autem dives
 6      V,  IX    |   classis quae in portu erat, ire et redire poterat tranquillius;
 7    VII,  XVII  |     habens eas injurias ultum ire, quas Persarum populus sub
 8   XIII,  XI    |    ingenti militia, ei obviam ire festinat; inventoque ejus
 9   XIII,  XXVI  |  indignatione nimia accensis, ire parant: cum subito virtus
10    XIV,  XVI   |    quod ita in praeceps totus ire decreverat comes; et quod
11     XV,  XI    |       et fingentes se longius ire, tanquam adhuc resistendi
12    XVI,  XXVII |    ardentibus irrevocabiliter ire proposuisset, spe frustratus,
13   XVII,  III   |     communi principum statuto ire praecipitur, et caeteris
14    XIX,  IX    |      aciem dispositis, obviam ire festinant, et obsidionem
15    XXI,  XI    |      instruit, nostris obviam ire parat. Nostri quoque ordinatis
16    XXI,  XXII  | egreditur, ac hostibus obviam ire parat: satius ducens, cum
17    XXI,  XXII  |      militum, hostibus obviam ire parant, dumque proficiscuntur
18    XXI,  XXVI  |    quod non nisi cum periculo ire ad exercitum aut inde redire,
19    XXI,  XXVIII|      omnibus, hostibus obviam ire. Inde ergo, juxta condictum
20  XXIII,  I     |      in propria persona illuc ire, et comitem viva voce solemniter