Liber, Caput

 1      I,  XVI  |             de mandato domini papae injunctum fuerat, ut quotquot praedictae
 2     II,  I    | salutationis affatu, quod ei fuerat injunctum fideliter exsequens, regi
 3     II,  V    |       sociis suis, sicut eis fuerat injunctum, instantissime postulant
 4    III,  VII  |              quibus id muneris erat injunctum, vias eorum et propositum
 5      V,  XIX  |          convenerant ut, sicuti eis injunctum fuerat, incautos repente
 6      V,  XX   |    sequantur principes, id quod eis injunctum fuerit, sine mora exsecuturi.
 7     VI,  XIV  |     amabiles viros, verbum sicut ei injunctum fuisse testabatur, ex ordine
 8     IX,  X    |      laborem sibi gratanter assumit injunctum, sperans de his qui fatum
 9     IX,  XVII |             eis imponatur: nam quod injunctum eis fuerat, omnino insufficientes
10     IX,  XVII |          est violare; aut ergo opus injunctum consummabitis aut ultoribus
11     IX,  XVIII|       pecuniam promittit, unde opus injunctum possit absolvi, eorum molestiis
12    XII,  VII  |           in remissionem peccatorum injunctum est, ut vias et itinera,
13    XIV,  XX   |           ut praemisimus, prout eis injunctum fuerat sollicite investigantes,
14    XVI,  XII  |          persuaderetur ut fideliter injunctum exsequatur officium, dixisse
15     XX,  XIII |           tamen in negotio quod eis injunctum fuerat, proficientes. Nam
16     XX,  XXXI |           et laborat, quousque casu injunctum peragat officium, praeceptoris
17   XXII,  XXIII|            solvat. Quod si ille cui injunctum est quantum debeat dare,
18   XXII,  XXIII|             esse, et supra vires ei injunctum esse, afferet juxta propriam
19   XXII,  XXV  |            de multa industria eidem injunctum fuisse, et ad id firmiter
20   XXII,  XXVII|            erat muneris specialiter injunctum, ut iis qui cum alimentis