Liber, Caput

 1      I,  VII | enormitatem exactorum sustinentes, diutius tolerare nolle, communicato
 2      I,  XIII|  praesentia, infidelium spurcitiis diutius profanari non permittant.
 3      I,  XXV |           belli non valentes ferre diutius, dissolutis agminibus, in
 4     II,  VI  |       continuam, poterant tolerare diutius asperginem importunam, quibus
 5    III,  XV  |           Christiani non patiantur diutius gloriari. In his et hujusmodi
 6    III,  XXIV|        certaminis ferre non valens diutius, terga dedit fugiens, in
 7      V,  VI  |  instantiam sustinere non valerent diutius, salutis unicum erat fuga
 8      V,  XI  |         ejus cives inclyti, et jam diutius resistere non valentes,
 9     VI,  XX  |      pondus se non posse sustinere diutius, ad alia se convertunt argumenta;
10    VII,  II  |            populi famis acerbitate diutius afflicti debilitatem, et
11    VII,  III |        multitudinem, de resistendo diutius desperaverat, eosdem sponte
12    VII,  XXII|          discursionibus provocati, diutius dissimulare non poterant,
13   VIII,  XXIV|          vindicaverat et quod ipsi diutius obsidionem tolerare non
14      X,  XXII|         compellunt. Insequi autem, diutius propter eorum paucitatem,
15      X,  XXX |          victoriam, aut resistendi diutius; sed id solum eis videbatur
16     XI,  XI  |        deductae sunt nostrae, quod diutius praestolari non possumus.
17    XVI,  X   |           hauriendis aquis frustra diutius laborabant. Sic igitur quatuor
18    XVI,  XI  |         erue nos ab his malis, nam diutius sustinere non possumus.
19   XVII,  XVII|         penitus alimonia, unde eos diutius non poterant insectari.
20    XIX,  XI  |       promitteret, verebatur ne si diutius eum teneret, Antiocheni