Liber, Caput

 1      I,  XV    |        et estote filii potentis. Melius est enim mori in bello,
 2      I,  XXIX  |       sed neglecta prudentium et melius affectorum doctrina, passim
 3      V,  XIX   |   affligebant et parangariis, ut melius esse videretur his quos
 4     VI,  IX    |         urbe relicti fuerant, in melius possent procedere negotium,
 5    VII,  I     |         sumebant alimenta, multo melius erat, et redibant ad convalescentiam. ~
 6     XI,  XI    |         Nosti, comes, et nemo te melius, quam fideliter et quam
 7     XI,  XIX   |          perniciem; qui tanto id melius facere poterant, quanto
 8     XI,  XXII  |        Cui ille respondit: Multo melius, per gratiam Dei, quam tu
 9    XII,  XVII  |           et cuncta pro posse in melius reformaret; nocte quadam
10   XIII,  VII   |       conatus singulis diebus in melius proficere, opes vero civium
11   XIII,  XV    |       perperam factum fuerat, in melius reformarunt, et eumdem Honorium
12     XV,  V     | imperialis eminentia nobis multo melius, quod in quolibet collegio,
13     XV,  V     |       damnum non debet redundare melius affectorum. Usu enim inter
14    XVI,  II    |  consilio detersit, et studio in melius reformavit saniore. In sumenda
15   XVII,  XXIX  |     istas, nostis, et nemo vobis melius, quam periculosam et difficilem
16     XX,  XXXIII|          videretur quod ei esset melius; antequam tamen corpus medicinae
17    XXI,  VII   | reportarent. In talibus enim (ut melius me norunt, qui sensus circa
18    XXI,  XVI   |    occupetur universa. Nos autem melius nosse et locorum faciem,
19    XXI,  XXV   |   proponebant hoc modico tempore melius esse cuncta tolerare, etsi