Liber, Caput

 1   Prol         |         et se mutua importunitate reddere molesta. Nam juxta Ciceronis
 2     IV,  XI    |         possit impugnatione tutam reddere, et eorum a se propulsare
 3     IV,  XVI   |   absorbens avide, quod postmodum reddere denegabat. Quod postquam
 4     IV,  XXII  | indignationem Domini sibi possent reddere placabilem. Factum est igitur
 5      V,  V     |          quibus praesens arridet, reddere incautiores; sicuti versa
 6     VI,  VI    |        quasi pro solatio et casum reddere leviorem, si a viris fortibus
 7    VII,  III   |      super eo nullatenus poterant reddere doctiorem (exercitus quippe
 8     IX,  XIII  |         ab eo reposceret, et ille reddere negaret, obsedit ea ut violenter
 9      X,  VIII  |    possent, suas vero conditiones reddere meliores; nihil tamen toto
10     XI,  II    |         Domino quam illecebris se reddere saecularibus; magistrum
11     XV,  XII   |    arbitrio, et vices aequa lance reddere, pro his quae de manu ejus
12     XV,  XVIII |     Radulphus, arbitrans eum sibi reddere obligatiorem et fideliorem
13   XVII,  VII   |    memoriam suam posteris possint reddere commendabilem. Erant nonnulli
14  XVIII,  VI    |       spirante Favonio, coepit se reddere placabilius, iter aggressi,
15  XVIII,  XVI   |      tenuitatem mutata conditione reddere superabundantem. Missi sunt
16  XVIII,  XXXIII|         qua via posset imperatori reddere vices, et pro illata injuria
17  XVIII,  XXXIII|       illata injuria eadem mensur reddere talionem. Haec ei cogitanti,
18   XXII,  XIV   |           diceretur, et repetitos reddere negaverat. Cognito ergo