Liber, Caput

 1      I,  XXI  |        tutius purgata redirent conscientia. Missis igitur viris prudentibus
 2     II,  XX   |       obtestans quod, neque de conscientia ejus neque de mandato, quod
 3     IV,  II   |        invicem, cum ejus tamen conscientia et bona voluntate, legatos,
 4      V,  XX   |  abhorret animo, exsecratur in conscientia, et, ne Christi obsequium
 5    VII,  IX   |     quiesceret, absque majorum conscientia in urbem ingressa est; et
 6     XI,  XXIII|     interemptus, quasi de ejus conscientia talis illius interitus processisset.
 7    XIV,  X    |       fratrum et coepiscoporum conscientia, solo populi, ut dicitur,
 8    XIV,  XVIII|     vertebatur, non sine regis conscientia hoc fieri potuisse; nec
 9    XIV,  XVIII|       domini regis mandato vel conscientia ad illud tam enorme factum
10    XIV,  XVIII|    causis levibus, absque ejus conscientia attentaret aliquatenus procedere. ~
11    XIV,  XXIV |     indignans quod absque ejus conscientia et mandato, aut domini sui
12    XIV,  XXVI |    revelataque cunctis propria conscientia, invitat omnes ad regis
13    XVI,  XXI  |     multum abhorrebat, quod de conscientia et mandato imperatoris Graecorum,
14  XVIII,  III  |    praesentabant, ut cum eorum conscientia in suis dioecesibus divina
15    XIX,  III  |     pateretur scrupulum, et in conscientia dubitaret. Quaesivit sane:
16     XX,  XXXII|        discretionis habens, de conscientia tamen fratrum, hoc fecisse.
17   XXII,  XXIV | legatione, absque Halapiensium conscientia, cum Salahadino paciscitur,