Liber, Caput

  1      I,  III   |     nuntiis frequentibus, inter se gratiam et mirabili subnixam foedere,
  2      I,  III   |         amicitia concordiam, ut is gratiam ejus, omnium qui in toto
  3      I,  V     |            Domino habens repositam gratiam. ~
  4      I,  XIII  |          evangelizabat. Cui tantam gratiam, ejus fidei meritum respiciens,
  5      I,  XVIII |            publicorum commerciorum gratiam non negavit. Ille vero regno
  6      I,  XXII  |          conspectu majestatis ejus gratiam aliquando invenire quaeritis,
  7      I,  XXVII |    desiderio, exhortationis habens gratiam, multos ex universo Teutonicorum
  8      I,  XXX   |             quod nullam apud regem gratiam poterant invenire, proponunt
  9      I,  XXX   |           ut regis Hungarorum sibi gratiam conciliarent~WILLIAM OF
 10     II,  II    |          pridem nostram contulimus gratiam, quod ad nos ingressus es,
 11     II,  XI    |          percurrens, ut eorum sibi gratiam comparet, singulis affabilem
 12     II,  XI    |       morum elegantia id exigente, gratiam meruisti. Quapropter nos
 13     II,  XVI   |         Unde et majorem consecutus gratiam, dona suscepit ingentia,
 14     II,  XVII  |    sperabat populo suo indigenarum gratiam obtinere, ut saltem commercii
 15     II,  XXI   |    fidelitatis exhibens, in plenam gratiam reversus, donis ingentibus
 16     II,  XXI   |       convenientibus facto per Dei gratiam numerosiore, competenti
 17     II,  XXII  |          Unde in ampliorem recepti gratiam digni habiti sunt, ut majora
 18    III,  IV    |         plurimum ejus per hoc sibi gratiam comparaverunt. Unde et pecuniam
 19    III,  XII   |        Turcorum sibi reconciliaret gratiam, et in nostram propensiores
 20    III,  XXIII |             eo quod hospitalitatis gratiam, quae ad omnes merito se
 21    III,  XXIV  |          satisfacientes, in plenam gratiam, interveniente pacis osculo,
 22    III,  XXV   |           sibi satagunt conciliare gratiam, et amicitiam foederare:
 23     IV,  I     |          omnium sibi reconciliavit gratiam. Erat enim vir alias per
 24     IV,  III   |     tacitus considerans honorem et gratiam, quam advenienti populus
 25     IV,  IV    |             et per hoc sibi populi gratiam ampliorem promereri, convocato
 26     IV,  V     |      Edessanorum in se conciliavit gratiam, ut jam non solum dominum,
 27     IV,  VI    |        Obsessam violenter occupat, gratiam apud populum suum demerens
 28     IV,  XXI   |             majorem se ob communem gratiam et publicam utilitatem velle
 29     IV,  XXII  |         per Domini superabundantem gratiam, ut, populo ad frugem melioris
 30     IV,  XXIV  |         foedus postulans, et eorum gratiam sibi conciliare quaerens. ~
 31     IV,  XXIV  |           sibi corda concilient et gratiam, foederent cum eis pacta
 32     IV,  XXIV  |   dominatione per omnipotentis Dei gratiam, ab eo sibi potenter vindicavit. ~
 33      V,  VII   |           universarum expeditionum gratiam, quam toto anno valde demeruisse
 34      V,  VII   |    munificum, nemini affabilitatis gratiam indulgens; eratque id in
 35      V,  IX    |          omnium sibi reconciliavit gratiam, universos in suam excitans
 36      V,  XI    | internuntios ejus sibi conciliavit gratiam, totoque obsidionis tempore,
 37      V,  XII   |           Domino, in hanc communem gratiam descendimus; teneoque nihilominus
 38      V,  XIV   |          etiam, urbe prius per Dei gratiam obtenta, vix ejus potuerunt
 39      V,  XX    |          huic nostrae professionis gratiam et fidem consecuto, cui
 40      V,  XXI   |           sibi majorem conciliaret gratiam, eo quod fratrem uterinum
 41     VI,  XIII  |            adinvicem consolationis gratiam impendebant: memores uxorum
 42     VI,  XIX   |       quasi in eo benedictionem et gratiam suam videretur Dominus infudisse.
 43     VI,  XIX   |            10), et Spiritus sancti gratiam manifeste se non dubitarent
 44     VI,  XXII  |         per Domini superabundantem gratiam, ut recepto urbis praesidio,
 45    VII,  III   |          sibi facilius conciliaret gratiam, ejus amicitiam postulat;
 46    VII,  III   |            foederatur, in suam eum gratiam recipiens, missoque nuntio,
 47    VII,  III   |         conspectu ducis domino suo gratiam obtinentes cumulatiorem,
 48    VII,  IV    |        propositi pandit seriem, et gratiam quam cum praedicto nobili
 49    VII,  V     |     comitem Edessanum conciliarent gratiam. Auditis ergo querimoniis,
 50    VII,  V     |             in nostrorum devenerat gratiam. Quos omnes in tanta suscipiebat
 51    VII,  VII   |          asserebat enim, sibi ejus gratiam sufficere, et pro multa
 52    VII,  XVI   |        constantiam, et admirabilem gratiam quam plebi Dei exhibuerant,
 53    VII,  XIX   |      Turcorum et Persarum haberent gratiam et auxilium; nunc mutato
 54    VII,  XXII  |        nullam exhibuit humanitatis gratiam; sed de viribus praesumens
 55    VII,  XXIII |            et fidem conciliaret et gratiam, de proprio aerario cum
 56   VIII,  XXI   |    coelestis memores beneficii, et gratiam prae oculis habentes divinam,
 57   VIII,  XXII  |          superabundantem coelestem gratiam, plebi Dei in civitate sancta,
 58   VIII,  XXIII |        adventum, et familiaritatis gratiam, quam cum ipsis contrahere
 59     IX,  I     |         per Domini superabundantem gratiam Christiano populo restituta,
 60     IX,  V     |         igitur domino duce per Dei gratiam in regni culmine confirmato,
 61     IX,  VIII  |   aliquando simile attentarent, in gratiam reversi sunt. Haec autem
 62     IX,  X     |        nostrorum metu, etsi non ob gratiam, quam haberent mutuam, convenerunt
 63     IX,  XXII  |      domini ducis sibi conciliavit gratiam; et reversus ad propria,
 64      X,  V     |        pacem et populo suo per Dei gratiam obtinebat: cum ecce nuntius
 65      X,  XIII  |         omnem more suo humanitatis gratiam exhibuit; maxime autem domino
 66      X,  XIV   |          et exhortationis habentes gratiam, classis praedictae consules,
 67     XI,  I     |            sui movit compassionem, gratiam obtinens universorum. Nec
 68     XI,  XVI   |          gentis Hiberorum: quo per gratiam Dei incrementum suscipiente,
 69     XI,  XXII  |       respondit: Multo melius, per gratiam Dei, quam tu velis. Et iterum
 70     XI,  XXIV  |         civibus Dominus contulerat gratiam, ut circumstantem multitudinem,
 71     XI,  XXVIII|       sequentium sanguine, per Dei gratiam acquisitae sunt. Praesentis
 72     XI,  XXVIII|       sequentium sanguine, per Dei gratiam, acquisitae sunt. Siquidem
 73    XII,  VIII  |     consanguineus erat, consecutus gratiam et ejus fretus auxilio,
 74    XII,  XV    |        sibi conciliavit animos, et gratiam publicam sibi promeruit.
 75    XII,  XVII  |          eodem. ~Cum ita ergo, per gratiam Dei, se regni prospere satis
 76    XII,  XXIV  |     obsiderent; nam aliae, per Dei gratiam, a torrente Aegypti, usque
 77   XIII,  XXVI  |          coepit virtute confidere, gratiam subtrahens, eum suis conditionibus
 78    XIV,  I     |          honorem et familiaritatis gratiam, diligenter postmodum quaereret,
 79    XIV,  II    |            habens, populi universi gratiam et domini regis, et universorum
 80    XIV,  V     |        sollicitudinem. Unde omnium gratiam civium, et etiam principum,
 81    XIV,  VIII  |        dicentes: factumque est per gratiam Domini, etiam praedicti
 82    XIV,  XVIII |      sperans in eo se domini regis gratiam promereri posse, id tale
 83     XV,  III   |          fili Raimunde, quomodo ob gratiam tui, ut juxta conventiones
 84     XV,  XIV   |   redemptus, ore, non corde, eidem gratiam suam, per quorumdam utriusque
 85     XV,  XVII  |         iterum profectus, ex parte gratiam obtinet; sed rediens veneno
 86     XV,  XVII  |            sermonis, multam habens gratiam; liberalis admodum, militarium
 87     XV,  XVII  |            merito suscitaverat, in gratiam suam redire volentes, non
 88     XV,  XVII  |     profectus est. Ibi aliquatenus gratiam sedis apostolicae assecutus,
 89     XV,  XXVI  |         per Domini superabundantem gratiam, regno ad aliquam tranquillitatem
 90    XVI,  II    |            et patrum conciliaverat gratiam, ut praedecessorum suorum
 91    XVI,  II    |      sermone liberiore lacessebat, gratiam demerebatur; eoque amplius
 92    XVI,  VIII  |            diximus, gentis nostrae gratiam, quibuscunque poterat obsequiis
 93    XVI,  VIII  |          sibi necessariam reputans gratiam, omni via qua poterat ad
 94    XVI,  XVIII |     exhortatorii sermonis habentes gratiam, potentes in opere et sermone,
 95    XVI,  XXVII |           ut ejus sibi conciliaret gratiam, largitus fuerat. Praesumebat
 96   XVII,  VIII  |         Conradus imperator quod ei gratiam suam subtraxerat Dominus,
 97   XVII,  XIII  |            matris suae subtraheret gratiam et munificentiam impediret.
 98   XVII,  XIV   |          eis in mutuam redeuntibus gratiam, quasi stella matutina in
 99  XVIII,  IV    |    accessum, et populi nihilominus gratiam merebantur. Possidebat illis
100  XVIII,  IV    |   principum suorum plenam habentes gratiam, loca universa, quasi negotiatores
101  XVIII,  X     |             qui domini imperatoris gratiam, ejus efficiente inconstantia,
102  XVIII,  XX    |  interveniente munificentia, eidem gratiam Romanae sedis obtinuit;
103  XVIII,  XXII  |           qui et reginae unctionis gratiam regiae conferret et conjugii
104  XVIII,  XXIV  |           imperator reposcebat, in gratiam eum restituit pleniorem;
105  XVIII,  XXVI  |      principibus certatim partibus gratiam suam et favorem ministrantibus.
106    XIX,  I     |        praelatis, regiae unctionis gratiam, et diadematis insigne adeptus,
107    XIX,  II    |  urbanitatis expers. Affabilitatis gratiam, quae maxime principibus
108    XXI,  VII   |        peccatis eorum exigentibus, gratiam subtrahat Dominus, tanquam
109    XXI,  XVIII |           Dominus suam subtraxerat gratiam, in nullo prosperaretur.
110    XXI,  XVIII |          Deus, humilibus autem dat gratiam (I Petr. V, 5). Promisit
111    XXI,  XXX   |          numerus erat, subtraxisti gratiam, ne sibi ascribant, quod
112   XXII,  VII   |          et exhortationis habentes gratiam, non praesumunt. Sustinent
113   XXII,  X     |         populus apud eum repererat gratiam, ut neglectis Graeculis
114   XXII,  XI    |         mensibus, reconciliatus in gratiam redierat. Et ne, more solito,
115   XXII,  XVI   |            fugam, ad suos, per Dei gratiam, rediens illaesus. Ceciderunt
116   XXII,  XXI   |           per ejus superabundantem gratiam, diluimus. Porro tam domino
117  XXIII,  I     |      rancore deposito, eum in suam gratiam restitueret; cumque statim