Liber, Caput

 1      I,  XII  |           non sunt otiosa. Unde nec diu fluctuare permittis servum
 2     II,  II   |            ut tecum possimus optata diu miscere colloquia, et tuis
 3     II,  XI   |         urbem ingressus, imperatori diu desideratam suam obtulit
 4    III,  IX   |           etiam et de successu, quo diu nimis usus fuerat, intumescens,
 5    III,  XVI  |           totius consolationis. Nam diu optatus et quaesitus multum
 6    III,  XXIII|           ex illa arte pessima quam diu exercuerat, factus locupletior,
 7     IV,  V    |           et videntes quod major ad diu desideratam libertatem obtinendam,
 8     IV,  VII  |            de exercitu essent, quem diu, et cum multo exspectaverant
 9     IV,  XX   |         omnes ceciderunt; sed tamen diu et viriliter resistentes,
10     IV,  XXII |             valida aegritudine, qua diu molestatus fuerat, occasione
11      V,  IV   |            natura negabat, postquam diu, tum pro sua honestate,
12      V,  XI   |       incredulae dominationem, quam diu potuit, ferre detrectavit.
13      V,  XXI  |        comitatu, subito ante turrim diu ante praenotatam, quasi
14    VII,  IX   |    indignantes nostri, quod ibi tam diu detinerentur inutiliter,
15    VII,  XVIII|           dicenda occurrent. Cumque diu super hoc in populo sermo
16     IX,  IV   |        adinventionibus laetatus est diu. Nam Arnulphus temere assumptam
17      X,  IV   |          concessione, ipse haec tam diu teneret, donec illum Deus
18      X,  VI   |    consecuti, locum transeunt, quem diu habuerant suspectum et merito
19      X,  XVII |              Accidit autem ut, post diu ancipitem belli eventum,
20      X,  XIX  |           tanquam periculosum nimis diu ante suspectum habuerant,
21      X,  XIX  |        similiter ingressi, postquam diu et multum fatigati sunt
22      X,  XXIX |   Frequentibus igitur irruptionibus diu ante prohibuerat in locis
23     XI,  IV   |             decrepitus in illa sede diu vivere non posset. Eodem
24     XI,  VII  |         possent facere regione, ita diu nitebantur eos protrahere,
25     XI,  IX   |    nitebatur vindicare. Dumque ista diu esset agitata controversia,
26    XII,  VII  |            Templi dicuntur. Qui cum diu in honesto se conservassent
27    XII,  XVI  |           civitas hostilitatis metu diu jacuerat desolata, castrum
28    XII,  XXIV |            ergo, ut et loca sancta, diu ante concepta devotione
29   XIII,  XV   |            clero et populo, tanquam diu desideratus, cum multa susceptus
30   XIII,  XVIII|  congressibus incedentes, ancipitem diu de victoria protraxerunt
31   XIII,  XIX  |       multisque fatigata molestiis, diu resistere non poterat. Nam
32    XIV,  I    |             feodo praedicti comitis diu possederant. Quod audiens
33    XIV,  V    |         hostiliter committerent, et diu ancipiti eventu congrederentur
34    XIV,  XIII |      Antiocheno patriarcha, qui eos diu detinuerat, et vir erat
35    XIV,  XIX  |            Ali nomine, a populo suo diu possessam, suscepta pro
36    XIV,  XXIX |      Castrum jam semitutum, ante se diu non posse stare; populum
37     XV,  I    |             copiis urbs pusilla tam diu posset resistere, affectus
38     XV,  III  |          nostrae possessiones tuas, diu jam in ista regione conversatus
39     XV,  III  |        verbi acerbitate perterriti, diu haerentes quid super his
40     XV,  XVII |             catenatus in monasterio diu detentus, tandem elapsus,
41    XVI,  XXV  | triumphassent. Pugnant igitur Marte diu ancipiti et dubio eventu;
42   XVII,  V    |       civitas maxime premebatur, et diu tolerare neque poterat,
43   XVII,  VII  |            remunerationis spe, quam diu et ex meritis videbantur
44   XVII,  XVI  |           in eo statu, in quo erat, diu perseverare non posset;
45   XVII,  XXX  |        particeps, stipendia merens, diu militaverat, fingens se
46  XVIII,  I    |       merito quis posset appellare. Diu enim culturae nescia, vomeris
47  XVIII,  II   |            urbibus Lombardiae, quam diu obsederat, subacta, Romam
48  XVIII,  III  |           et [tam] studiose, et tam diu [contendebant], ut nec domini
49  XVIII,  III  |  Hierosolymitani jurisdictione, cui diu et merito subjacuerat, emancipavit
50  XVIII,  V    |          ante civitatis portam, tam diu cum summo labore, fame,
51  XVIII,  XI   |         Dominus, Deus ultionum, non diu passus est nos tam turpibus
52  XVIII,  XII  |             fatigatos multipliciter diu noctuque sine intermissione
53  XVIII,  XIII |         praestitit solatium, et tam diu praesentem se exhibuit,
54  XVIII,  XXIII|       domino imperatori gladio, tam diu jacuit, quousque cunctis
55  XVIII,  XXXI |             Ut aut praecise a verbo diu tractati desistant matrimonii,
56    XIX,  XXIV |        eodem tumultu amisit. Anceps diu praelium, certum de victoribus
57     XX,  II   |       nepotis sui filiam, apud quem diu fuerat hospitatus, invitasset,
58     XX,  IV   |           non videbatur quod posset diu in statu se continuare praesenti,
59     XX,  XII  |              verum hoc successu non diu est laetatus; nam vix anno
60     XX,  XXXI |            cui mandatum est; et tam diu pro complendo anxius imperio,
61     XX,  XXXII|          pro verborum consummatione diu detinuerat, ad proprium
62    XXI,  VI   |  permutatione opus esset facto, dum diu cum principibus suis deliberat,
63    XXI,  XIV  |            XIV. Comes Flandrensium, diu exspectatus, regnum ingreditur. ~
64    XXI,  XIV  |              circa Kal. Augustales, diu exspectatus Philippus comes
65    XXI,  XIX  |           praediximus, apparatus et diu promissa expeditio, illuc,
66   XXII,  VII  |           sine universorum periculo diu stare posset. Ordinant itaque
67   XXII,  VIII |             et abjurato errore, quo diu periculose nimis detenti
68   XXII,  XII  |        sufficere, restiterunt tamen diu, et cruentam de se hostibus
69   XXII,  XVII |        urbem saepe nominatam, prout diu ante destinaverat, undique
70   XXII,  XXV  |          sententiae. Verumtamen hac diu desiderata et injuncta sibi
71   XXII,  XXV  |             visus est gloriari, non diu laetatus est, sicut in sequentibus
72  XXIII,  I    |           comitem Joppensem nutrita diu simultas, erumpit in lites