Liber, Caput

 1      I,  VI    |          ministrante. ~Adfuit tandem divina clementia, et afflictorum
 2      I,  X     |           violenter ingressi, et dum divina celebrarentur, cum furore
 3      I,  XIV   |             sicut et prius audierat, divina passim conculcari monita,
 4      I,  XIV   |    Clarummontem Alverniae civitatem, divina comite gratia, ex universis
 5      I,  XX    |          turbati capitis homines, et divina animadversione digni, memores
 6    III,  XXIV  |              ad cor, respiciente eos divina clementia, reversi sunt;
 7     VI,  XV    |            urbis, quam eis restituit divina clementia, impugnatione
 8     VI,  XVI   |       ministri Domini, per ecclesias divina celebrantes, et consummantes
 9     VI,  XXI   |      prosecuti sunt. Tantum siquidem divina virtus eis timorem immiserat,
10    VII,  XVIII | intercessisset; sed sola revelatione divina, ad notitiam hominum et
11   VIII,  III   |           postquam nostri opitulante divina clementia, urbem obtinuerunt
12   VIII,  III   |             et chorum, in quo clerus divina celebrat, construxerunt. ~
13   VIII,  IX    |           adinvicem, adfuerit virtus divina, et hostibus insistentes,
14   VIII,  XVI   |               cum ecce adfuit virtus divina, quae rebus desperatis necessariam,
15     IX,  VI    |      postmodum benigna dispensatione divina implevit clementia; et verum
16     IX,  IX    |        nocturnis, ecclesiastico more divina illi ministrabant officia.
17     IX,  XIV   |               Tandem, protegente eos divina clementia, pervenerunt Hierosolymam,
18     IX,  XV    |           Antiochiam, protegente eos divina clementia, sani et incolumes
19      X,  XXII  |        infusa de supernis virtute et divina praeeunte gratia, hostium
20      X,  XXIII |              pigra, praeveniente eum divina clementia, civitatem obtinuit,
21      X,  XXV   |             per omnia commendabilis, divina eum respiciente gratia,
22     XI,  IV    |    aliquandiu prosecuti sunt. Tandem divina opitulante gratia, victoria
23     XI,  XII   |          manifestum, quod sic habet: Divina inspirante gratia gens Francorum
24     XI,  XII   |            Domini 1100, dispositione divina suggerente, placuit clero
25     XI,  XVI   |            miserante nostros labores divina clementia, suscitavit Persarum
26     XI,  XXVIII|            futurum restituere gratia divina dignabitur. Dignum est enim
27    XII,  III   |               pium ac timentem Deum, divina eum praeveniente gratia,
28    XII,  XII   |             liceat effugere. At vero divina longe aliter ordinaverat
29    XII,  XII   |            de coelis auxilio, adfuit divina clementia, et facta hostium
30    XII,  XII   |    patriarcham dirigit, significans, divina opitulante gratia, victoriae
31   XIII,  XVI   |           regno, protegente eum manu divina, nihil ei prorsus sinistri
32   XIII,  XVI   |        protervius in alterutrum; sed divina praesente clementia (cui
33   XIII,  XVIII |         calculum. Tandem, opitulante divina clementia, et intercedente
34   XIII,  XXII  |    servitutis; quodque notabilius et divina animadversione dignius creditur,
35   XIII,  XXIII |              ecclesiae vestrae Tyri, divina suffragante misericordia,
36   XIII,  XXVI  |        occulto, justo tamen, judicio divina occurrit providentia; nam
37   XIII,  XXVI  |            parant: cum subito virtus divina, qua invita, hominum non
38    XIV,  IX    |           duorum regnorum moderamina divina provisione sortitus, in
39    XIV,  XXV   |             obviam, gratia destituti divina, progredi nituntur. Ubi
40     XV,  III   |        imperialis sublimitas vestra, divina redolet eloquentia, et omni
41    XVI,  XI    |        auxilio, statim adfuit virtus divina, et in momento conversis
42   XVII,  XII   |          intervallo visitante regnum divina clementia, erigentes se
43   XVII,  XXI   |            urbem, adfuit mirabiliter divina clementia, quae eos ad majora
44   XVII,  XXI   |            videbantur, dirigente eos divina gratia, adjiciunt urbem
45   XVII,  XXVII |               adfuit nobis manifeste divina clementia; nam statim invalescente
46   XVII,  XXVIII|        allegantibus, adfuit praesens divina clementia, quae domini patriarchae
47  XVIII,  III   |        majore interdictos populos ad divina vocabant, ut oblationes
48  XVIII,  III   |      conscientia in suis dioecesibus divina celebrarent; nec abjicientes,
49  XVIII,  V     |            in diversorio. Tandemque, divina favente clementia, ordinatum
50  XVIII,  XIV   |           abductus erat; aliis, quod divina eum protegente clementia
51  XVIII,  XVI   |        desolatione jaceret, accidit, divina nos respiciente clementia,
52  XVIII,  XVII  |       adjiciunt de communi consilio, divina eis aspirante gratia, cum
53    XIX,  I     |         scandalum. Sed optato adfuit divina clementia, quae rebus periclitantibus
54    XXI,  XXIV  |      multiplici equitatu ascenderat, divina percussus manu, vix cum
55   XXII,  VII   |       videatur, ut nisi nobis mature divina subvenerit clementia, hostibus,
56   XXII,  VII   |          Psal. CXLVII, 5 6); ut ille divina visitatione commonitus,
57   XXII,  VIII  |          sacramenta conficerent sua, divina inspiratione ad cor redeuntes,
58  XXIII,  Prae  |              in omni pene conflictu, divina destituti gratia, deteriorem