Liber, Caput

 1     IV,  XI    |         desit rerum, quae civibus obsessis solent ministrare solatium.
 2      V,  VIII  |          solam adhuc inferebantur obsessis, convenientes iterum, ut
 3     VI,  XI    |           urbem; et ex omni parte obsessis introitum negans et exitum,
 4    VII,  XXIII |           chalybem, et quaecunque obsessis solent praestare praesidium,
 5     IX,  XIX   |         naves non habebat, quibus obsessis introitum negaret et exitum;
 6      X,  XIV   |    navigiis abundabat, ut marinum obsessis posset accessum impedire,
 7      X,  XV    |           interius confringentes, obsessis requiem negant. Paratur
 8      X,  XXIII |         nihil omittens eorum quae obsessis molestias solent inferre
 9      X,  XXVIII|          quales quantasque solent obsessis irrogari. Machinis etiam
10     XI,  X     | dubitarent incrementum accepisse; obsessis autem e converso, et desolatio
11     XI,  XIII  |            interdiu vel de nocte, obsessis requiem indulgerent; alternatim
12     XI,  XVII  |         argumenta singula, quibus obsessis urbibus solent irrogari
13     XI,  XXIV  |    Resistentibus igitur viriliter obsessis, non dabatur eis scalas
14    XII,  XIX   |     argumentum, quo nocere possit obsessis, subtiliter se attollit.
15   XIII,  VI    |         congressionibus assiduis, obsessis requiem negant. Cives nihilominus
16   XIII,  XI    |  crebrisque congressionibus omnem obsessis negant requiem. Cives autem,
17   XIII,  XVI   |         ingentibus copiis adsunt, obsessis opem, auctore Domino, in
18    XIV,  XVII  |        rege obsessa, antequam rex obsessis ministrare posset, quod
19    XIV,  XXV   |      procedentes, versus oppidum, obsessis opem laturi, contendunt;
20    XIV,  XXVI  |       sperans non esse qui possit obsessis subsidium ministrare; idque
21    XIV,  XXVIII|           ad regis subsidium; sed obsessis majores interim inferuntur
22    XIV,  XXVIII|  desperatam attentaret. Augebatur obsessis in dies molestia singulos,
23     XV,  II    |   edicitur publica voce praeconia obsessis pax; et legionibus mandatur
24     XV,  IX    |        ligneo moenibus applicato, obsessis desuper bellum inferatur.
25     XV,  X     |      quorum adventu geminatus est obsessis timor, et resistendi spes
26     XV,  X     |        urbem impugnant agminibus; obsessis ingeritur formido amplior,
27     XV,  X     |       Fuerat autem ab initio spes obsessis, eademque usque in praesentem
28     XV,  XXV   |         urbem affligant, et quasi obsessis, frequentius terrorem, et
29    XVI,  IV    |  praedictam obsidione claudit; et obsessis omnem praestruit aditum,
30    XVI,  IV    |     praestruit aditum, ita ut nec obsessis civibus egredi, nec ad eos
31    XVI,  IV    |      jacent, ubi non reperitur in obsessis qui vicem velit gerere defensoris.
32    XVI,  IV    |      cives incessanter affligens, obsessis requiem negat. Nuntiatur
33    XVI,  XXII  |           instantes acrius, quasi obsessis requiem negabant. Factum
34   XVII,  XIV   |     continuas inferens molestias, obsessis requiem negat. Illi vero,
35   XVII,  XXV   |         ad urbem accessit, multam obsessis civibus afferens consolationem. ~
36  XVIII,  XII   |         indeficiente utens opera, obsessis requiem negat, et fatigatos
37  XVIII,  XIII  |        urbem accedens, et optatum obsessis praestitit solatium, et
38  XVIII,  XV    |          quorum vires attriverat, obsessis ministraretur subsidium.
39  XVIII,  XV    |      pluribus effregisset, et jam obsessis nulla spes esset resistendi,
40    XIX,  XXV   |      forte aliquis aut opem ferat obsessis, aut inde veniens aliquos
41    XIX,  XXVII |           nostri, et artes quibus obsessis possent officere, satagentes
42     XX,  VII   |       impetus proxime futuros, et obsessis incutere formidinem, et
43     XX,  XVI   |       namque feriae tantum virium obsessis intulerunt, tantaque medio
44     XX,  XX    |  obsederat; tantamque illo biduo, obsessis nulla data requie, intulerat
45    XXI,  XIX   |        omni vallant parte, ut nec obsessis exitus; nec ad eos, subsidium
46    XXI,  XIX   |       tormentis moenia quatientes obsessis negabant requiem. ~
47    XXI,  XXV   |        erat obstinatus, sumpta ab obsessis, in incerta nobis quantitate,
48    XXI,  XXX   |           principibus, opem ferre obsessis, hostes ab obsidione amovere
49   XXII,  XIV   |       imminebat, fuga non pateret obsessis. Luce igitur reddita, videntes
50   XXII,  XVIII |      tantas per triduum continuum obsessis intulit angustias ut, negata
51   XXII,  XVIII |    advenerant, has tantas civibus obsessis inferebant molestias; verum
52   XXII,  XVIII |    proterve, non minus hostiliter obsessis instabant. Ipse autem Salahadinus
53   XXII,  XXI   |    specialiter erat propositi, ut obsessis introitum negarent et exitum.
54   XXII,  XXVIII|         plurima et inutilis, quae obsessis potius oneri erant quam
55   XXII,  XXX   |       ultra Jordanem festinat, ut obsessis subveniat. Salahadinus obsidionem
56   XXII,  XXX   |   diligentia quomodo subveniretur obsessis; quomodo eis desideratum
57   XXII,  XXX   |      illas properat, opem laturus obsessis; perveniensque ad mare Salis,