Liber, Caput

 1    III,  I     |         sperans quod eorum fretus auxilio, ab imminentibus periculis
 2    III,  X     |           irrogarent, de consueto auxilio coeperunt diffidere; et
 3      V,  VI    |   videretur, invocato de supernis auxilio, mutuo se exhortantes, vibratis
 4      V,  XVI   |   praesumente, invocato de coelis auxilio, belli fortunam experiantur.
 5     VI,  XVII  |  contermina, invocato de supernis auxilio, omnes unanimiter quasi
 6     VI,  XXI   |          multitudinem, Dei fretus auxilio, potuit superare; et praeter
 7   VIII,  XI    |           et lacrymis de supernis auxilio, reconciliatis ad invicem
 8     IX,  IV    |      contradicentibus, elegit; et auxilio fretus comitis Normannorum,
 9     IX,  XII   |  locaverant, invocato de supernis auxilio, collectis quas pro tempore
10      X,  XIV   |         et de coelesti praesumens auxilio, congregatis de civitatibus,
11      X,  XVII  |    intuitis, invocato de supernis auxilio, erectis in coelum luminibus,
12      X,  XXII  |     multitudinem de Domini fretus auxilio parvipendens. Erant autem
13      X,  XXVIII|     obsidet; et Januensium fretus auxilio, obsessam urbem occupat
14     XI,  II    |        quos, invocato de supernis auxilio et pro meritis impetrato,
15     XI,  III   |            et implorato de coelis auxilio, perempta ex eis infinita
16     XI,  X     |   detinere, quatenus eorum fretus auxilio, unam de urbibus maritimis
17     XI,  XXIV  |        multitudinem, divino freti auxilio, non formidarent. Erant
18     XI,  XXVIII|     adinvicem ipsius unanimitatis auxilio vegetati, sic in Hierosolymitanae
19    XII,  VIII  | consecutus gratiam et ejus fretus auxilio, in Italiam cum cardinalibus
20    XII,  XII   |    irruunt; et invocato de coelis auxilio, adfuit divina clementia,
21    XII,  XXI   |    contrito, et in timore Domini. auxilio de supernis invocato, instant
22   XIII,  XV    |          et de communi ministrato auxilio militares congregant copias;
23   XIII,  XXII  |        subsidium; et eorum fretus auxilio, regionem Antiochenam incendiis
24   XIII,  XXVI  |          paucitate, Domini fretus auxilio, de hostibus facile consueverat
25    XIV,  VI    |   periculum: decernens, fratribus auxilio indigentibus subsidia ministrare,
26     XV,  XI    |     venire, sed fortis et de ejus auxilio certus veniret, Antiochiam
27     XV,  XV    |   properantes, omnimodo destituti auxilio, spe quoque quam de adventu
28     XV,  XV    |           principis iterum fretus auxilio, solita longanimitate iterum
29    XVI,  V     |       militibus, urbi posset esse auxilio, maluit opibus avarus incumbere,
30    XVI,  VIII  |          et implorato de supernis auxilio, vivificae crucis ligno
31    XVI,  XI    |           et invocato de supernis auxilio, statim adfuit virtus divina,
32    XVI,  XX    |    inaudita; quorum omnium fretus auxilio, spem concipit, ut paribus
33    XVI,  XXVII |    aliasque nonnullas ejus fretus auxilio, et copiis adjutus, sibi
34   XVII,  IX    |        Latinorum terram principum auxilio destitutam, apposuit etiam
35   XVII,  XVII  |         terram comitis, Latinorum auxilio destitutam, de Graecorum
36   XVII,  XX    |     multitudo, invocato de coelis auxilio, arma corripiunt, et certatim
37   XVII,  XXVIII|            et implorato de coelis auxilio, in eo quod coeperant perseverandum,
38    XIX,  X     |   sperabant enim, quod ejus freti auxilio, domini regis et Christiani
39     XX,  IV    |            concepit apud se, quod auxilio domini regis facile posset
40     XX,  V     |           ad propria, antequam de auxilio domini imperatoris per nostram
41     XX,  V     |       jungeretur; quod si de ejus auxilio certus foret, pacta frangeret,
42     XX,  XXII  |           invocatoque de supernis auxilio, accinguntur ad praelium,
43     XX,  XXIV  |           Occidentalium principum auxilio, tentet his malis resistere;
44     XX,  XXVIII|          concederet; cujus fretus auxilio, praeter morem patrum suorum,
45    XXI,  XVI   |           fovebat universos, quod auxilio et consilio praedicti comitis
46    XXI,  XVIII |           non sit in consilio vel auxilio, quod pacta inter dominum
47    XXI,  XVIII |     praesenti expeditio: Quid cum auxilio regni dominus comes posset
48    XXI,  XVIII |           trahere, sperantes ejus auxilio aliquid adoriri, ad incrementum
49    XXI,  XX    |           hostes, invocato divino auxilio, relictis qui civitatem
50    XXI,  XXII  |       omnes, invocato de supernis auxilio, praevio vivificae crucis
51    XXI,  XXIX  |  quorumdam fidelium suorum fretus auxilio, evasit incolumis. Comes
52   XXII,  VI    |           Latinorum maxime fretis auxilio, illa confractis viribus
53   XXII,  XI    |    nostrorum consilio utebatur et auxilio, eosque sibi quantum poterat,
54   XXII,  XIX   |         suorum penitus destitutus auxilio, ei occurrere, aut resistere
55   XXII,  XXIV  |    Carassalem; cujus obsequiis et auxilio fretus, liberam in partibus