Liber, Caput

 1      I,  XI    |       Christum vellet intercedere; spes esset nobis, afflictionem
 2      I,  XI    |      abundent amplius, nulla nobis spes est de caetero, ut inde
 3      V,  XII   |            consuevit emolumentorum spes mortalium mentes ad similia
 4     VI,  IX    |      deficeret alimonia et salutis spes intercluderetur: quod et
 5     VI,  XIII  |     constituti, ut jam nec salutis spes, nec consolationis via ulla
 6     VI,  XIX   |       nostris legionibus victoriae spes et fortitudinis gratia videbatur
 7    VII,  XVII  |          ibi consumpsisset operam, spes erat quod in adventu reliquorum
 8      X,  XVIII |         fidelis populi, post Deum, spes in eo sit constituta. Rex
 9      X,  XXX   |            se aptabant ad praelia, spes erat ulla, aut obtinendi
10     XI,  X     |         intulit solito amplior, et spes resistendi omnino succubuit
11    XII,  XI    |           regionem, ita quod nulla spes esset finitimorum locorum
12    XII,  XII   |            confessione verae fidei spes amplior et indeficiens.
13    XII,  XIX   |         illis tormenta passi sunt, spes tamen illorum immortalitate
14     XV,  I     |            quibus erat defensionis spes maxima, aedificiorum munimina.
15     XV,  X     |      obsessis timor, et resistendi spes omnis visa est cecidisse.
16     XV,  X     |          diffidentia; nostris vero spes de obtinenda victoria jam
17     XV,  X     |             Fuerat autem ab initio spes obsessis, eademque usque
18     XV,  XVI   |        fidelis, in quo tota legato spes erat consummationis negotii;
19    XVI,  VI    |      deficientibus, omnino vivendi spes eos destitueret. Has igitur
20    XVI,  X     |         non inferiora passi erant, spes tamen et fiducia obtinendi
21    XVI,  XV    |        erat, quod omnis resistendi spes et via salutis defecerat,
22    XVI,  XXVII |         munificentia. Erat ei sane spes maxima, quod urbes finitimas,
23    XVI,  XXIX  |           ab invicem discesserant, spes eis accessit amplior, quod
24   XVII,  XXIV  |        ergo in castris laetitia et spes fruendi victoria; apud hostes
25   XVII,  XXV   |         aliquatenus, nostros autem spes solito amplior obtinendi
26   XVII,  XXVII |          concremetur: alioquin nec spes salutis, nec resistendi
27   XVII,  XXVIII|    cecidisse suos aiunt, sed tamen spes erat, ut meliorem invenirent
28   XVII,  XXVIII|         virtus elanguerat et omnis spes evanuerat resistendi. Factumque
29  XVIII,  V     |           ad unum diem refectionis spes ulla, nisi quantum eis de
30  XVIII,  XV    | effregisset, et jam obsessis nulla spes esset resistendi, tamen
31     XX,  V     |            gravavit, quod non erat spes solutum iri. Ipse etiam
32     XX,  VII   |     intuitu, ut promissorum summam spes esset aliquando solutum
33    XXI,  VI    |             Luc. I, 78), nulla sit spes resistendi. Tutius sane
34    XXI,  VIII  |      verbis reperissent, erat enim spes eis, per supradictum principem
35    XXI,  XVI   |           magnatibus. Erat omnibus spes una, eaque quasi fovebat
36   XXII,  XIV   |            passis tamen naufragium spes erat salutis, eo quod Salahadinus
37   XXII,  XXV   |          quibus de ejus promotione spes suberat, ut suas meliores
38   XXII,  XXIX  |           verum etiam successionis spes est eidem penitus amputata.
39   XXII,  XXIX  |          insufficienti, succedendi spes erat praecisa: in quo futurorum
40  XXIII,  I     |     reconciliationis nulla apparet spes. Tripolitanus regni administrationem