Liber, Caput

 1      I,  X    |         misericorditer respiciens, finem tantis laboribus volens
 2      I,  XV   |       Utquid, Domine, irasceris in finem, accendetur velut ignis
 3      I,  XV   | apostolicae obtineant. His dictis, finem dicendi fecit, praecipiens
 4      I,  XV   |            diligentius. Iis dictis finem dicendi fecit, et soluta
 5      I,  XXI  |             sedebat quasi arbiter, finem inchoati tumultus, et rei
 6     II,  II   |        habituri. His dictis orandi finem fecit. Cui rex suorum satellitum
 7     II,  VIII |            nisi nox irruens mutuis finem imposuisset certaminibus.
 8      V,  VI   |            se intulisset immatura, finem ea die procul dubio Antiochenorum
 9      V,  XVI  |      compendiosam et qua facile ad finem perveniatur optatum. Amicum
10     VI,  XV   |           ad minimum his molestiis finem imponendum consonarent,
11     VI,  XVI  |      responsi formam et legationis finem. Dumque Petrus secundum
12    VII,  XVIII|     contriverant eatenus, ut vitae finem ministrarent. Sicque res,
13     IX,  II   |   voluntariam paupertatem usque in finem prosecutus est; sciens quia
14     IX,  II   |            perseveraverit usque in finem, hic salvus erit (Matth.
15     XI,  X    |       quomodo tantis malis possent finem imponere. Missis igitur
16     XI,  XIII |      implorantibus, voce praeconia finem caedis indicit, et victis
17   XIII,  II   |           Margath, habens initium, finem autem ad Lapidem incisum,
18   XIII,  XI   |       amputans, videndi vivendique finem indicit. Statimque sicut
19   XIII,  XIII |          molestiis quas patiuntur, finem imponant; commodius esse
20   XIII,  XIII |            sententia, tantis malis finem imponere; et quocunque casu,
21   XIII,  XXV  |        quarum tamen, mors immatura finem dicitur fecisse. Nam non
22     XV,  XI   |     venerat; sed morte praeventus, finem injuncto non potuit dare
23     XV,  XI   |       tantae controversiae debitum finem imponeret, praedicto venerabili
24     XV,  XV   |          causae praedictae debitum finem imponat, venit in Syriam,
25     XV,  XV   |        Arnulfo, ut Antiochiam, uti finem impositurus, acceleraret,
26    XVI,  XXIX |           provinciae Phoenicis, et finem in solitudine quae est ultra
27    XVI,  XXIX |         supradicto habens initium, finem vero in rivo qui est inter
28   XVII,  VII  |         efficeret, ne conatus ejus finem sortiretur optatum, et ut
29   XVII,  XXIX |         resignare, ut tantis malis finem imponamus. ~
30  XVIII,  XXXI |          juxta conventiones initas finem imponant. Comes autem multiplicibus
31    XIX,  XVI  |      Videbatur enim res non facile finem habitura, sed laboris exigere
32    XIX,  XXIX |       novissimam manum et placitum finem apposuit. ~
33     XX,  XIV  |    prospera usi navigatione, circa finem Septembris portum ingrediuntur
34     XX,  XXVI |           viae causam praebuerant, finem cupiens optatum imponere.
35     XX,  XXX  |         potitus, in Aegyptum circa finem Septembris reversus est. ~
36    XXI,  XXVII|            lugendus, vivendi fecit finem; et in ecclesia Beatae Dei
37   XXII,  XXVII|           triduum saltem res esset finem habitura. Indigebant autem
38   XXII,  XXIX |           obitum timebatur, fomes, finem accepisse sperabatur. Omnibus