Liber, Caput

 1      I,  II   |              tempus, juxta conceptum mentis feliciter consummato, quale
 2      I,  XXII |       subsequerentur, edocuit: tanta mentis constantia, et verborum
 3     II,  XI   |         dirigebat, ad se sine aliquo mentis scrupulo ingrediatur. Placuit
 4     II,  XXII | transferebatur liberalitas, stuporem mentis inferrent, nostrarum rerum
 5     II,  XXIII|             habens mutilas in signum mentis perversae. Hic ex imperiali
 6     IV,  XXIII|         perspicacis erat ingenii, et mentis acumine pollebat, fertur
 7      V,  XX   |             uterinus, longe alterius mentis et disparis propositi; cui
 8     VI,  XIX  |           conspersus est, ita plenam mentis et corporis, suscepit hilaritatem
 9   VIII,  XXI  |            accederet populus; quanta mentis exsultatione et spirituali
10   VIII,  XXI  |            ferrei pectoris, quis tam mentis adamantinae, cujus interiora
11   VIII,  XXII |      exhibitis, tanta erat in populo mentis hilaritas, et interna cordis
12     IX,  I    |           sedem. Erat enim perversae mentis homo, pro nihilo ducens
13      X,  XVIII|              circa eam erant in illo mentis excessu, quem prae timoris
14     XI,  IV   |              vehementi instantes, in mentis convertunt stuporem; et
15     XI,  XII  |            offerre, proposuit de pio mentis fervore, Ecclesiam Bethlehemiticam,
16   XIII,  I    |              quoque cives excellenti mentis acumine et ingenii vivacitate
17   XIII,  I    |              scribendi prudentiam et mentis interpretem sermonem, characteribus
18     XV,  XI   |     convenire, et aequitati, totaque mentis properans intentione ut
19     XV,  XXI  |           votis obtinere; dissimulat mentis conceptum, et occultandi
20     XV,  XXI  |              et cum omni laetitia et mentis exsultatione ejus susciperent
21    XVI,  I    |       praeeminebat elegantia: ita et mentis vivacitate et eloquentiae
22    XVI,  II   |           tantae corporis venustati, mentis quoque bene constitutae
23    XVI,  II   |            nocendi animo, sed quadam mentis hilaritate, vel potius levitate
24    XVI,  XVII |       ecclesiam Dominici Sepulcri et mentis Sion, ictu perculit periculoso;
25  XVIII,  VIII |               certum de domini papae mentis conceptu et habitudine reportavit
26  XVIII,  XVI  |   applicuisse; cujus adventum, tanta mentis exsultatione universus suscepit
27    XIX,  II   |           imo qui regni principes et mentis acumine et discretionis
28     XX,  XI   |             major! O nefanda cupidae mentis et insatiabilis animi rabies!
29     XX,  XXIV |              pandit et coram omnibus mentis revelat conceptum, dicens:
30     XX,  XXV  |           vultu significat cum multa mentis hilaritate eorum adventum
31    XXI,  V    |            sed magis tamen, naturali mentis vivacitate, Scripturarum
32    XXI,  XII  |             ut de caetero nec solita mentis hilaritate, qua singulariter
33    XXI,  XIV  |            tandem aperuit evidentius mentis arcanum; et quo tota ejus
34    XXI,  XIV  |       hominis malitiam, et sinistrum mentis conceptum, quod qui tam
35    XXI,  XXV  |   principibus tantam induxit Dominus mentis caliginem; et ita in indignatione
36   XXII,  XVII |      impugnaret. Factumque est juxta mentis illius conceptum et mandati
37   XXII,  XIX  |              vigilantissimus et toto mentis ardore ad dilatandam nominis