Liber, Caput

 1      I,  VII  |           sibi vindicent regna, ne de caetero compellantur regiones exteras
 2      I,  XI   |               nulla nobis spes est de caetero, ut inde nobis aliquam habeamus
 3    III,  XV   |             est consilio, quatenus de caetero junctis agminibus, indissolubili
 4     IV,  III  |               eum sibi obliget, ut de caetero tam ipse quam universa civitas
 5     IV,  VIII |           praecipiunt edictali, ut de caetero, nemo, nisi jussus, praesumat
 6     IV,  XIII |             applicatur fluvius, ut de caetero muris continuus, a civitate
 7     IV,  XV   |  praestruentes congeriem, ut porta de caetero civibus inutiliter aperiretur,
 8      V,  X    |         poenae formidine, nemo jam de caetero, nisi a principibus impetrata
 9      V,  XV   |         plenius instruunt, jam non de caetero dubitantes. Septem itaque
10     VI,  IX   |              classe succensa, omne de caetero commerciorum genus amputarent;
11     VI,  XXIII|            obtinuit consuetudo, ut de caetero Antiochiae dominus, princeps
12    VII,  XI   |                urbem diruerunt, ne de caetero eorum votis aliquot praestaret
13   VIII,  XXI  |              voto se obligantes ne de caetero deflenda committerent; illi
14      X,  XI   |     clementiam extollere; et eidem de caetero, quantum poterat, esse fidelis,
15      X,  XX   |              ad naevum imputabitur de caetero, quod tam fausto fine redemit.
16     XI,  VI   |      interpositis juramentis, quod de caetero Christi fidelibus in Orientem
17     XI,  XI   |           firmiter promittat, quod de caetero nullo casu, nullo necessitatis
18     XI,  XXIII|         simulant recessum, tanquam de caetero non redituri. Unde nostri
19    XII,  IX   |               fugam vertit, ita ut de caetero revocari non posset. Accidit
20    XII,  XV   |              solebat exigi: ita ut de caetero, omnis Latinus ingrediens
21   XIII,  XXVI |          prius opus, facile posset de caetero continuari, ad propria sunt
22    XIV,  I    |              dedit, spondens, quod de caetero uxorem non duceret, sed
23    XIV,  XIII |        submota eidem fratri nostro de caetero pareatis, nec sub obtentu
24    XIV,  XVII |             quam pro eodem negotio de caetero pateretur, cum suis quos
25   XVII,  VI   |            remissiores: ita ut jam de caetero, neque tot, neque ferventes
26   XVII,  IX   | praesumptionem et audaciam, ut jam de caetero nec eorum vires haberent
27  XVIII,  XXIV |               ut et viventem unice de caetero tanquam filium dilexerint,
28  XVIII,  XXVII|            incusserat, securus jam de caetero de tanti principis suspecta
29     XX,  X    |            conserere; nec soldanus de caetero pactorum finibus stare volebat;
30     XX,  XVII |           turbae militares, ut jam de caetero nostris, magis essent formidini
31    XXI,  XII  |           impressisse memoriam, ut de caetero nec solita mentis hilaritate,
32    XXI,  XX   |         designaret. Coeperunt ergo de caetero, quasi pro votis obtinentes