Liber, Caput

 1   Prol         |          non deserere, res est quae indignationem solet saepius excitare,
 2      I,  XIII  |          papa Gregorius imperatoris indignationem, in Apuliam secesserat,
 3      I,  XIV   | celebraverat, imperatoris praedicti indignationem fugiens, discedens ab Italia,
 4     II,  VI    |            illuc ire distulit; unde indignationem plurimam concipiens imperator,
 5     II,  XX    |        Quorum imperator intelligens indignationem et unanimitatis constantiam,
 6    III,  XX    |         eorum, sicut modestus erat, indignationem mitigare cupiens, allegabat
 7    III,  XX    |            injuria, merito concepit indignationem; sed saniore consilio, et
 8    III,  XXV   |             tanti principis iram et indignationem multa liberalitate declinantes.
 9     IV,  V     |             pro meritis adversus se indignationem conceptam, accito domino
10     IV,  V     |          vix adversus eum conceptam indignationem expleverunt. Die vero altera
11     IV,  XXII  |            inpostorum praecaventes, indignationem Domini sibi possent reddere
12    VII,  VII   |            enim contribulium suorum indignationem fingebat severeri, eo quo
13      X,  XVII  |          super eo quod distulerant, indignationem metuentes et offensam, de
14     XI,  XXVIII|        argueret. Cujus dominus papa indignationem mitigare cupiens, in haec
15   XIII,  XXII  |         pervenit odium incurrens et indignationem, omnium maledictiones merebatur.
16    XIV,  XVIII |    conceptam adversus se compescuit indignationem; nam ab illo, neque secreto
17    XIV,  XVIII |       comitis macerabat praecordia, indignationem incurrentes, exactam pro
18    XIV,  XVIII |            exacerbaverat, mitigaret indignationem, quod nec in causis levibus,
19    XIV,  XXX   |      praetenta, mitigare satagebant indignationem: rursum dominum principem
20     XV,  II    |             ut princeps imperatoris indignationem mereretur, ne per eum ad
21     XV,  V     |            V. Mittuntur legati, qui indignationem imperatoris mitigent, et
22     XV,  XIV   |         principis quoque obstinatam indignationem, secessit in montana, quae
23    XVI,  VIII  |        Mejeredim regis Damascenorum indignationem sustinens, et procuratoris
24   XVII,  XIV   |          locat. Tandem vero civibus indignationem declinantibus regiam et
25  XVIII,  I     |          reportabant: unde motus in indignationem et iram inexorabilem princeps,
26  XVIII,  XXXI  |         nuntii, comitis Tripolitani indignationem formidantes, inventa casu
27     XX,  VI    |      muneribus tentet expugnare, et indignationem ejus data emolliat pecunia,
28     XX,  XVIII |    archiepiscopi nostri declinantes indignationem immeritam, ad Ecclesiam
29     XX,  XIX   |          timore conscriptum; et dum indignationem peccatis suis debitam exspectat
30    XXI,  XVII  |         reputabamus tutum, timentes indignationem ejus, quae nobis poterat
31   XXII,  IX    |         comitem, et ejus mitigandam indignationem, omnimodam impendunt operam: