Liber, Caput

 1   Prol         |           autem cadere, procul omni dubio, culpa est; si tamen vere
 2      I,  VII   |             Visumque est eis absque dubio, quod et Persarum populo,
 3      I,  IX    |             regiam sibi procul omni dubio subjecisset. Tantam enim
 4      I,  XI    |           instructorem, procul omni dubio, et verbo quantocius et
 5     II,  XX    |    ulciscendi facultas, procul omni dubio a motu animi, quem conceperat,
 6      V,  VI    |       immatura, finem ea die procul dubio Antiochenorum habuisset
 7      V,  XII   |      obtineas: sciturus procul omni dubio quod, quacunque die te id
 8      V,  XIX   |      fuissent induciae, procul omni dubio, missis spiculatoribus,
 9   VIII,  VI    |     machinas aptassent, procul omni dubio civitatem sibi poterant
10     XI,  XIX   |             vel tertia, procul omni dubio venturi. Ceciderunt illa
11    XII,  XXI   |     effractis moenibus, procul omni dubio, violenter occupassent civitatem;
12    XII,  XXI   |       affecti ut cum nostris procul dubio pugnarent, advenerant; sed
13    XIV,  XV    |          experientia, nullum procul dubio haberet parem; dominae quoque
14    XVI,  VIII  |         rediret indemnis; et procul dubio minus hostiliter in eo facto,
15    XVI,  IX    |            mancipia, nostros procul dubio habituros in crastino compeditos
16    XVI,  XXV   |        igitur Marte diu ancipiti et dubio eventu; verum in fine, peccatis
17  XVIII,  XII   | impugnantium viribus impares procul dubio defecissent; sed revocabat
18  XVIII,  XIV   |      defecisset, regnum omne procul dubio in supremum, quod Deus avertit,
19  XVIII,  XXVIII|           invenit fidem; nam procul dubio armentorum et gregum stupendam
20  XVIII,  XXXI  |       irritum devenisset; et procul dubio in suam videbatur redundare
21    XIX,  XII   |          non remissior, quod procul dubio Siraconus, sumptis necessariis
22    XIX,  XVII  |         consuevit. Videbatur procul dubio, quod ex iis locis, Solinus
23     XX,  VII   |             expugnaret, quod procul dubio, ut constanter asserunt
24     XX,  XX    |          non habuisset, procul omni dubio in manus hostium devenisset.
25    XXI,  XXII  |          ducens, cum hostibus etiam dubio eventu praeliandi fortunam
26    XXI,  XXIII |            est praelium, prius casu dubio, sed viribus longe imparibus;
27   XXII,  VII   |            exercitatos, procul omni dubio videatur, ut nisi nobis
28   XXII,  XV    |            pervenissent, eum procul dubio oportuisset in Aegyptum
29   XXII,  XVII  |            Berythensium procul omni dubio asserebat obsessam. Adfuit
30   XXII,  XVIII |           infra triduum procul omni dubio adfuturus, mutato proposito,
31   XXII,  XXIX  |   prudentioribus, sicut erat procul dubio, conceptae simultatis, imo