Liber, Caput

 1      I,  III  |   clementer indultus ad multam consolationem; ita ut magis sub imperatore
 2      I,  VI   |        et afflictorum miserta, consolationem intulit non modicam rebus
 3      I,  VI   |        mille mortis discrimina consolationem receperunt. Non tamen cessabant
 4      I,  X    |     laboribus volens imponere, consolationem eis juxta eorum desideria,
 5      I,  XI   |    inde nobis aliquam habeamus consolationem. Vix enim sibi sufficiunt:
 6    III,  II   |    septimam, plenam recipietis consolationem, ab hostibus expediti. ~
 7    III,  VI   |     civibus omnimodam praebens consolationem. Nam per eum navigantes,
 8     IV,  XXII |       exercitus de ejus salute consolationem. ~Per idem tempus, cum circa
 9     IV,  XXII |      suae afflictionis recepit consolationem. ~
10     VI,  IV   |    capita, in urbem intulit ad consolationem populi, qui pro defectu
11     VI,  IX   |      ad nonnullam nostris erat consolationem, et eorum aliquatenus relevabat
12     VI,  XIV  |     eorum audivit, mittens eis consolationem de sede majestatis suae.
13     VI,  XIX  |    supernis infunditur, in quo consolationem receperunt universi. ~Accidit
14     VI,  XXI  |  fugientibus ministrare posset consolationem. Hic plane innotuit quia
15    VII,  XVIII|       inspirationem divinam in consolationem plebis revelata; aliis asseverantibus,
16    VII,  XVIII|      notitiam hominum et eorum consolationem, totum esset procuratum.
17    VII,  XXI  |   legionibus multam inferebant consolationem. Assumptis ergo ducibus
18   VIII,  IX   |       excepti, maximam castris consolationem attulerunt. Erant enim viri
19   VIII,  XVI  |     pro votis fidelium intulit consolationem. Nam de monte Oliveti miles
20     IX,  IV   |      universo clero et populo, consolationem quasi de coelo missam omnes
21     IX,  V    | ingruentes molestias reciperet consolationem. Raptus est de medio, ne
22    XII,  VI   |       multa magnifice ad regni consolationem et incrementum operari dignatus
23    XIV,  XIV  |     mutilata membris exspectat consolationem, et non est qui consoletur
24     XV,  VI   |       fiant superiores, iterum consolationem recipientes, coepto instant
25    XVI,  XV   |        in ea mensura recepisse consolationem. Sed, extrema gaudii luctus
26   XVII,  X    |    propria praesentia praebuit consolationem. Collectis itaque militaribus
27   XVII,  XXV  |      obsessis civibus afferens consolationem. ~Cum igitur per quinque
28   XVII,  XXV  |       civibus optatam deferens consolationem. Erant porro in eadem classe,
29  XVIII,  XXXII|  multos nullam prorsus recepit consolationem. Sepulta est autem inclytae
30   XXII,  XXX  |        optatam civibus intulit consolationem; indictoque reditu et revocatis