Liber, Caput

 1      I,  XII   |          fiducia, ut supra vires negotium sibi audeat assumere et
 2      I,  XVI   |         praesens, unde loquimur, negotium, et verbum vere egressum
 3     II,  X     |       cum homine nequam incumbit negotium, cujus propositum est semper
 4      V,  VI    |          Antiochenorum habuisset negotium. Tanta autem circa pontem
 5      V,  XVIII |          competens adhiberi. Hoc negotium tam detestabile quod ita
 6      V,  XVIII |   familiaritatem. Hujusmodi enim negotium non facile absolvitur, sed
 7     VI,  I     |    laboris et nondum consummatum negotium intelligentes, per portas
 8     VI,  IX    |         melius possent procedere negotium, aut hostium saltem gladios
 9     VI,  XII   |        copiarum majorem numerum, negotium consummasse; et ita sibi
10     VI,  XXI   | postremis, ubi majus exercebatur negotium, cum Solimanno laboraverant,
11     VI,  XXI   |         fine tantum terminaretur negotium, repente suas dissipatas
12     VI,  XXII  |       Samariae antiquum et vetus negotium, de mensura similaginis
13    VII,  IX    |        equites et majorum manus, negotium, ut summo mane redirent
14    VII,  XV    |       diem crastinam distulerunt negotium, ut receptis consortibus,
15    VII,  XIX   |        aliis nationibus erat eis negotium, in omni loco succumberent,
16   VIII,  X     |        circa idem sollicitabatur negotium: eoque ferventius, quo et
17   VIII,  X     |    consummationem jam pervenerat negotium. Unde et communicato consilio,
18   VIII,  XVI   |    dubium satis protractum esset negotium, desperantes nostri et immensitate
19   VIII,  XVII  |        aequis passibus procedere negotium, tanquam quod ab eodem auctore
20    XII,  XX    |          invitat: asserens regis negotium dilationes non posse capere,
21    XIV,  XXVIII|   renovatum videretur praeliorum negotium. Nostri vero, non habentes
22     XV,  XI    |      specialiter ob illud missus negotium, quod in Ecclesia Antiochena,
23     XV,  XIII  |         Sic itaque mora, quantum negotium ejus videbatur exigere,
24   XVII,  XVIII |         tractatus, ventum est ad negotium principissae; sed neque
25   XVII,  XXIX  |     vires negant, et protrahendi negotium invident facultatem. Unde
26  XVIII,  XIX   |        soli universum incumberet negotium, instabat vehementius, et
27  XVIII,  XX    |     Frederico Acconensi episcopo negotium committit, qui ad Romanam
28    XXI,  XVIII |     licentia, imperiales legati, negotium saepe dictum, usque in tempus
29   XXII,  XXVIII|         autem ei ibidem et aliud negotium. Nam Henfredus tertius,